کتاب پدرم
نویسنده:
اورهان پاموک
3.1
از
1
رأی
زودترین زمان ارسال:
15 بهمن
٪15
29750
معرفی کتاب پدرم
در کتاب پدرم ، اورهان پاموک داستان مختصری از زندگی خود و پدرش را روایت می‌کند. این پدر، که در دوران کودکی او و خانواده‌اش را ترک کرده بود، با این حال همچنان در دل اورهان جا دارد.
اورهان پاموک در اثر پدرم بخش‌هایی از سخنرانی خود در مراسم دریافت جایزه نوبل را منتشر می‌کند.
در یک قسمت از سخنرانی خود، او می‌گوید: "زندگی اغلب ترکیبی از دشواری‌ها و خستگی است، مگر اینکه چیزی برای دیدن و شنیدن وجود داشته باشد. وقتی کودک بودم، مردم از این خستگی و خسته‌کننده‌ای با گوش دادن به رادیو یا از پنجره به عابران در خیابان یا ساکنان ساختمان‌های مقابل نگاه می‌کردند. در آن روزها، به عبارتی، در سال ۱۹۸۵، تلویزیون هنوز در ترکیه وجود نداشت. وجود نداشت اصطلاح مناسبی نیست. مردم اینگونه نمی‌گفتند. آن‌ها به شیوه‌ای خوش‌بینانه، مانند صحبت از فیلم‌های جذاب هالیوود که معمولا چهار یا پنج سال بعد از اکران در سینماهای استانبول نمایش داده می‌شدند، می‌گفتند: 'هنوز نیامده است.'"
اورهان پاموک در سال ۱۹۵۲ در شهر استانبول ترکیه به دنیا آمد. پس از اتمام تحصیلات متوسطه، با وجود تمایل درونی خود، معماری را به عنوان رشته تحصیلی خود در دانشگاه استانبول انتخاب کرد، اما پس از مدتی از تحصیل در این رشته دست کشید و به سوی رشته روزنامه‌نگاری روانه شد.
پس از نوشتن کتاب نخست خود "جودت بیک و پسران"، پاموک جوایز ملی ارهان کمال و کتاب سال را به خود اختصاص داد. در سال ۱۹۹۸، کتاب "نام من سرخ" به او شهرت جهانی را دست داد و جایزه نوبل را برایش به همراه آورد. او در مصاحبه‌ای گفت: "مانند سایر نویسندگان، دوست داشتم جایزه نوبل ادبیات را ببرم، اما فکر نمی‌کردم آن را به این زودی به من بدهند. فکر می‌کردم این جایزه را در سن ۷۵ سالگی، زمانی که از سیگار دست کشیده‌ام، دریافت خواهم کرد و بعد از دریافت آن، یک سیگار روشن خواهم کرد. نوبل، برای سلامتی خوب است."
اورهان پاموک تا کنون دو بار به ایران سفر کرده و درباره ایران اظهاراتی داشته است: "خرسندم که در طی ۲۵ سال گذشته آثارم به زبان پارسی ترجمه شده است. به نظر من، تاریخ و فرهنگ ایران و ترکیه با یکدیگر تار و پود دارند. هنگامی که به ایران می‌آیم، همان احساس حضور در استانبول به من دست می‌دهد و این مکان را به عنوان وطن خودم در نظر می‌گیرم."
تأثیر داستان‌ها و فرهنگ ایران در آثار پاموک مشهود است و این تأثیر در آثار وی به چشم می‌خورد. پاموک در طول دوران حرفه‌ای خود
، کتاب‌های فراوانی را نگاشته که به بیش از ۴۰ زبان ترجمه شده‌اند. از جمله کتاب‌های وی می‌توان به "نام من سرخ"، "موزه‌ی معصومیت"، "جودت بیک و پسران"، "زنی با موهای قرمز"، "کتاب سیاه"، "استانبول: شهر و خاطره‌ها"، "برف" و... اشاره کرد.
اورهان پاموک در اثر پدرم بخش‌هایی از سخنرانی خود در مراسم دریافت جایزه نوبل را منتشر می‌کند.
در یک قسمت از سخنرانی خود، او می‌گوید: "زندگی اغلب ترکیبی از دشواری‌ها و خستگی است، مگر اینکه چیزی برای دیدن و شنیدن وجود داشته باشد. وقتی کودک بودم، مردم از این خستگی و خسته‌کننده‌ای با گوش دادن به رادیو یا از پنجره به عابران در خیابان یا ساکنان ساختمان‌های مقابل نگاه می‌کردند. در آن روزها، به عبارتی، در سال ۱۹۸۵، تلویزیون هنوز در ترکیه وجود نداشت. وجود نداشت اصطلاح مناسبی نیست. مردم اینگونه نمی‌گفتند. آن‌ها به شیوه‌ای خوش‌بینانه، مانند صحبت از فیلم‌های جذاب هالیوود که معمولا چهار یا پنج سال بعد از اکران در سینماهای استانبول نمایش داده می‌شدند، می‌گفتند: 'هنوز نیامده است.'"
اورهان پاموک در سال ۱۹۵۲ در شهر استانبول ترکیه به دنیا آمد. پس از اتمام تحصیلات متوسطه، با وجود تمایل درونی خود، معماری را به عنوان رشته تحصیلی خود در دانشگاه استانبول انتخاب کرد، اما پس از مدتی از تحصیل در این رشته دست کشید و به سوی رشته روزنامه‌نگاری روانه شد.
پس از نوشتن کتاب نخست خود "جودت بیک و پسران"، پاموک جوایز ملی ارهان کمال و کتاب سال را به خود اختصاص داد. در سال ۱۹۹۸، کتاب "نام من سرخ" به او شهرت جهانی را دست داد و جایزه نوبل را برایش به همراه آورد. او در مصاحبه‌ای گفت: "مانند سایر نویسندگان، دوست داشتم جایزه نوبل ادبیات را ببرم، اما فکر نمی‌کردم آن را به این زودی به من بدهند. فکر می‌کردم این جایزه را در سن ۷۵ سالگی، زمانی که از سیگار دست کشیده‌ام، دریافت خواهم کرد و بعد از دریافت آن، یک سیگار روشن خواهم کرد. نوبل، برای سلامتی خوب است."
اورهان پاموک تا کنون دو بار به ایران سفر کرده و درباره ایران اظهاراتی داشته است: "خرسندم که در طی ۲۵ سال گذشته آثارم به زبان پارسی ترجمه شده است. به نظر من، تاریخ و فرهنگ ایران و ترکیه با یکدیگر تار و پود دارند. هنگامی که به ایران می‌آیم، همان احساس حضور در استانبول به من دست می‌دهد و این مکان را به عنوان وطن خودم در نظر می‌گیرم."
تأثیر داستان‌ها و فرهنگ ایران در آثار پاموک مشهود است و این تأثیر در آثار وی به چشم می‌خورد. پاموک در طول دوران حرفه‌ای خود
، کتاب‌های فراوانی را نگاشته که به بیش از ۴۰ زبان ترجمه شده‌اند. از جمله کتاب‌های وی می‌توان به "نام من سرخ"، "موزه‌ی معصومیت"، "جودت بیک و پسران"، "زنی با موهای قرمز"، "کتاب سیاه"، "استانبول: شهر و خاطره‌ها"، "برف" و... اشاره کرد.
درباره اورهان پاموک
فرید اورهان پاموک، زاده ی ۷ ژوئن ۱۹۵۲، که در ایران به اورهان پاموک معروف شده است، نویسنده و رمان نویس اهل کشور ترکیه و برنده ی جایزه ی نوبل ادبیات سال ۲۰۰۶ است. او نخستین ترک تباری است که این جایزه را دریافت کرده است.اورهان پاموک در خانواده ای پر فرزند و مرفه در محله ی نیشان تاشی استانبول متولد شد. اولین رمانش آقای جودت و پسران را که حکایت خانواده ای متمول و پرتعداد است، در سال ۱۹۸۲ نوشت که جوایز ملی ارهان کمال و کتاب سال را برایش به ارمغان آورد. پاموک بعد از انتشار رمان قلعه ی سفید، کرسی تدریس ادبیات داستانی را در دانشگاه کلمبیا پذیرفت و به همراه همسرش از ۱۹۸۵ تا ۱۹۸۸ مقیم نیویورک شد.اوج شهرت پاموک زمانی بود که رمان نام من سرخ را در سال ۱۹۹۸ منتشر کرد و انبوهی از جوایز ادبی در کشورهای مختلف را برایش به ارمغان آورد. سال ۲۰۰۲ رمان برف را منتشر کرد که خودش آن را نخستین و آخرین رمان سیاسی در کارنامه کاری اش خواند. ضمیمه ی روزنامه ی نیویورک تایمز سال ۲۰۰۴ این رمان را یکی از ۱۰ رمان برتر جهان معرفی کرد. پاموک سال ۲۰۰۳ کتابی با عنوان استانبول منتشر کرد که در واقع اتوبیوگرافی نویسنده است.او سال ۱۹۸۲ ازدواج کرد و سال ۱۹۹۱ اولین فرزندش که یک دختر است، به دنیا آمد. پاموک اکنون به اتفاق خانواده اش مقیم استانبول است.
دسته بندی های کتاب پدرم
مقالات مرتبط با کتاب پدرم
تلفیق دنیای غرب و شرق در آثار اورهان پاموک
ادامه مقالهمحصولات مرتبط با کتاب پدرم
اولین نفری باشید که نظر خود را درباره "کتاب پدرم" ثبت می‌کند