تمام رنج و عذاب بشر به واسطهٔ اعتقاد داشتن به دروغ است. آگاهی یافتن از این مطلب نخستین کاری است که باید انجام دهیم. چرا؟ زیرا این آگاهی ما را به سوی حقیقت هدایت می کند و این حقیقت ما را به سوی خداوند، عشق و خوشبختی رهنمون می سازد. این حقیقت ما را از تمام دروغ هایی که باور داریم، رها می سازد. اما باید حقیقت را تجربه کنیم تا بتوانیم آن را بشناسیم. ما نمی توانیم حقیقت را با کلام توصیف کنیم. به محض این که در مورد حقیقت حرف می زنیم و به محض این که آن را با کلام جاری می سازیم، دیگر حقیقت نیست. ما می توانیم حقیقت را تجربه کنیم و می توانیم آن را حس کنیم. اما هنگامی که داستان را می سازیم، تنها آن داستان برای ما حقیقت پیدا می کند و برای دیگران، حقیقت نیست. هر انسانی داستان خودش را می آفریند؛ و هر انسانی در رویای خویش زندگی می کند.