کتاب در جستجوی زمان نو;

کتاب در جستجوی زمان نو

In search of a new time
(2 جلدی)

کد کتاب : 16866
شابک : 978-6005759457
قطع : وزیری
تعداد صفحه : 784
سال انتشار شمسی : 1397
سال انتشار میلادی : 2016
نوع جلد : شومیز
سری چاپ : 2
زودترین زمان ارسال : 21 اردیبهشت
تعداد جلد : 2

معرفی کتاب در جستجوی زمان نو اثر ایمان افسریان

"در جستجوی زمان نو" اثری دو جلدی به قلم "ایمان افسریان" است که در آن "درآمدی بر تاریخ انتقادی هنر معاصر ایران" را ارائه می‌نماید. این مجموعه عمدتا از سازماندهی مجدد مقالات بخش نقاش از فصلنامه حرفه با هدف ارائه مقدمه‌ای بر تاریخ انتقادی هنر معاصر ایران تشکیل شده است.
ایده‌های نویسندگانی که در این کتاب معرفی شده‌اند، به احتمال زیاد در ده سالی که از نوشته شدن این مقاله‌ها می‌گذرد، تکامل یافته‌، یا حداقل می‌توان گفت که اگر آن‌ها منظور و باور امروزی خود را نوشته بودند، مقاله به گونه‌ای متفاوت از آب درآمده بود. با این حال، صرف بازنشر این مقالات به شکل اصلی می‌تواند به خودی خود تاریخ ادبیات تجسمی فارسی باشد که بازتاب دیدگاه افراد در طول تاریخ یا گفتمان غالب در دوره‌ای خاص است. اما برای جبران کمبودهای کتاب "در جستجوی زمان نو" از "ایمان افسریان" یکی دو قطعه به طور مشخص برای همین کتاب به رشته‌ی تحریر درآمد.
در مقالات اول از کتاب دو جلدی "در جستجوی زمان نو" از "ایمان افسریان" هنر قاجاریه مورد بررسی قرار گرفته است. قاجار به منزله پلی است بین میراث بزرگ هنری ایران و عصر مدرن کنونی. پس از آن خوانندگان مقالاتی در مورد دوران مدرنیته خواهند دید که یک دوره متمایز از پیشینیان خود است و هر بحثی از هنر معاصر باید با تعریفی از دوران تجدد آغاز شود. تقسیم‌بندی‌های بعدی کتاب "در جستجوی زمان نو" از "ایمان افسریان"، متعلق به دوره‌ها و فواصلی است که طی آن گفتمان‌ها با هم برخورد می‌کنند و گاه جای یکدیگر را می‌گیرند و تحولات اجتماعی-اقتصادی چهره هنر ایرانی را دچار تغییر می‌کنند.
ایمان افسریان
ايمان افسريان (تهران، ۱۳۵۳) نقاش و پژوهشگر ایرانی. در آثارش عموماً فضاهای خالی و متروک را به تصویر می‌کشد. در بخش عمده‌ای از نقاشی‌هایش بر جزئیاتی از خانه‌های قدیمی تمرکز می‌کند: آینه‌ای دوده گرفته، دیواری که نور خورشید به قسمتی از آن تابیده یا یک گنجه‌ی قدیمی که گوشه‌ای به حال خود رها شده. حتی زمانی که با نمایشگاه «هست شب»، برگزار شده در گالری اثر، به سراغ نماهای بیرونی از شهر می‌رود، آن‌چه تصویر می‌کند نماهایی است از شهری سا...
دسته بندی های کتاب در جستجوی زمان نو
دهه 2010 میلادی
تاریخی
هنری
ادبیات ایران
قسمت هایی از کتاب در جستجوی زمان نو (لذت متن)
صد سال از تاسیس مدرسه صنایع مستظرفه می گذرد؛ مدرسه ای با شیوه جدید آموزش به روش غربی. امروز که به دنیای هنر معاصر ایران می نگریم، تصویر جهان هنر یک سده پیش ایران قابل تصور نیست. حتی نمی توان تصور کرد این تغییرات بنیادین ظرف چهار نسل به وقوع پیوسته و این دنیا نبیره آن جهان است. تصویری که ایرانیان در این یک سده خلق کرده اند، هیچ شباهت وتناسبی با تمام تصاویری که از ۵۰۰۰ سال پیش می کشیدند یا می دیدند ندارد. تغییری که گویی از مغز و چشمی جهش یافته برآمده است. صد سال پیش جمعیت ایران کمتر از ۱۲ میلیون نفر بود. ۱۵ درصد آنها در شهرها ساکن بودند. نرخ مرگ و میر نوزادان ۵۰۰ مورد به ازای هر ۱۰۰۰ نفر و میزان باسوادان کشور حدود ۵ درصد بود. صد سال پیش تهران یک شهر ۲۰۰ هزار نفری بود با پنج محله. نظام آموزشی اش همان مکتب خانه های قدیمی، حاصل دوام ۵۰ ساله دوران ناصری و مراودات ایرانیان با ملت هایی چون روسیه و فرانسه و انگلستان و… دارالفنون بود که در آن طب و علوم پایه و علوم سیاسی و نظامی و… تدریس می شد. دارالفنون در ۱۲۳۰ ه.ش. ۱۰۵ محصل داشت که در ۱۳۰۷ ه.ش. این شمار به ۳۸۷ نفر رسید. اما نظام آموزش هنر (هنر به تعبیر امروزی ما) نظامی قدیمی و منسجم بود. بازار مرکز تجمع صنوفی بود که همگی به نوعی با هنر - به تعبیر امروزی و صنایع مستظرفه به تعبیر آن روزگار مرتبط بودند؛ از رنگ ساز و نقشه کش فرش و قلمدان ساز و مذهب تا قلمزن و منبت کار و سوخته ساز و… و آموزش هنر در همین شبکه اجتماعی صورت می گرفت. ناصرالدین شاه هم دارالصنایع ناصری را در بازار تأسیس کرد که مرکز تجمع استادکاران و هنرمندان یا به تعبیری اولین آموزشگاه هنر شد. اما آنچه پس از به آخر رسیدن سلطنت طولانی ناصرالدین شاه در ۱۲۷۵ از نظام قدرت به جا مانده اسکلتی از یک دولت مرکزی بیش نبود. که فقط از نه نهاد کوچک - اداره های بدون بوروکراسی تشکیل می شد...