کتاب نیمه ی پنهان پزشک

تجربه های آموزش پزشکی و دنیای بیمارستانی به کرات و با جزئیات فراوان در کتاب ها، مجموعه های تلویزیونی و فیلم های سینمایی به نمایش درآمده اند. برخی از این آثار جدی و دقیق و برخی صرفا برای تفریح و سرگرمی مخاطب ساخته شده اند. بیشتر این مطالب در مورد کاری است که پزشکان انجام می دهند و این که چگونه به افکارشان برای تشخیص بیماری سامان می دهند. اما به جنبه ی احساسی پزشکی، بخش هایی که در آن منطق کمتری وجود دارد وکم تر به درمان علمی بیماری مربوط می شود، به شکل کامل و جامع توجه نشده است. هرچند که اهمیت آن اگر بیشتر نباشد، کمتر هم نیست. برای عموم مردم دنیای پزشکی، دنیایی که هر کس در نهایت سروکارش به آن می افتد، جالب و در عین حال ترسناک است. در کنار این علاقه، این ناامیدی نیز وجود دارد که نظام درمانی، در حدی که مردم انتظار دارند، کارا نیست. به رغم فشارهای اجتماعی، اصلاحات و مشاجرات قانونی، پزشکان نمی توانند این ایدئال ها را محقق کنند. من امیدوارم بتوان با نفوذ به عمق ذهنیات پزشکان علت پنهان ماندن این بخش از حرفه ی پزشکی را پیدا کرد. شاید بعضی چنین فکر کنند که مادامی که پزشک من بتواند مرا درمان کند، برایم اهمیتی ندارد که در ذهنش چه می گذرد. در پرونده های پزشکیساده و سرراست، احتمالا این طرز فکر صحیح است. پزشکانی که عصبانی، پراسترس، حسود، خسته، وحشت زده با خجالتی هستند نیز به خوبی می توانند برونشیت یا کشیدگی تاندون مچ پا را مداوا کنند. مشکل زمانی به چشم می آید که شرایطی پیچیده، سخت یا پر از پیچیدگی های غیرمنتظره و خطاهای پزشکی با عناصر روان شناختی ظاهر می شود. این جاست که ممیزه هایی، ورای صلاحیت بالینی، به عرصه می آیند. در این مقطع از تاریخ، تقریبا تمام بیماران، یا حداقل آن بیمارانی که در کشورهای توسعه یافته زندگی می کنند، به همان میزان به دانش پزشکی دسترسی دارند که پزشکان می دانند و براساس آن طبابت می کنند.