کتاب مکتب فرانکفورت و نیچه

مکتب فرانکفورت، یک گروهی از روشنفکران برجسته آلمانی بودند که میراث فکری و نظری را بسط دادند. آن‌ها از نظریه انتقادی شناخته می شدند و یک گونه فلسفی انقلابی از مارکسیسم غربی را طراحی کردند. این روشنفکران در ارتباط با یک موسسه تحقیقات اجتماعی بودند که توسط فیلکس وایل، یک کارخانه‌دار، تأسیس شد. این موسسه، به عنوان اولین موسسه مطالعات مارکسیستی در جهان سرمایه‌داری غربی وابسته به دانشگاه فرانکفورت شناخته می‌شد. آنها پیشتاز در پی ریزی و بررسی جریان‌های فکری در جهان سرمایه‌داری بودند و این حرکت پس از ظهور مارکسیسم به مکتب فرانکفورت یا نظریه انتقادی معروف شد.

هدف اصلی نظریه‌پردازان این مکتب، تغییر بنیادی سیاسی، اقتصادی و فرهنگی در جوامع سرمایه‌داری بود. آنها با افشای تضادهای زیربنایی و نمایان کردن نقاط ضعف جوامع طبقاتی، تحولات اجتماعی مثبت و پیشرفت را ترویج می‌کردند. این نظریه با تمرکز خاص بر نابرابری و ظلم، رویکردی انتقادی و چندرشتی را برای تحلیل مسائل جوامع معاصر ارائه می‌کرد.

مجموعهٔ مطالعات جانب غربی" سومین کتاب از مجموعهٔ کتاب‌ها است که به آرای "فردریش ویلهلم نیچه" اختصاص دارد. در این کتاب، نگاهی از چشمان متفکران حوزهٔ فلسفی فرانکفورت به "نیچه" بررسی می‌شود. همچنین، این کتاب شامل یک مناظره بین "گادامر"، "آدورنو" و "هورکهایمر" به اضافهٔ یک مقاله از "گادامر" به تحلیل و نقد تفکر نیچه، به ویژه درآیندهٔ آگاهی اختصاص دارد. عنوان کتاب به شرح زیر است: "نیچه و مکتب فرانکفورت: خرد را به عنوان ضرورتی برای حیات بشر در نظر می‌گیرند و برخلاف کانت، خردورز هستند. آنان تلاش می‌کنند تا عملکرد اندیشهٔ انسان را به درستی ارزیابی کنند و عقل را مطلق نکنند؛ به عبارت دیگر، دیدگاه انتقادی خود را نسبت به پدیده‌ها و مسایل حفظ کنند. می‌توان گفت که آنها "خردگریز" هستند؛ به این معنی که از خردزدگی یا تعصب خردی فاصله می‌گیرند تا از سلطهٔ ایدئولوژی‌ها و مفاهیم ذهنی (همچون تئوری‌پردازی و سفسطه) در امان باشند.