کتاب بورس باز

وقتی شما در باب پیش بینی احتمالاتْ درصدی از شانس وقوع را در نظر می گیرید، برآیند وقوع و عدم وقوع در هر مرحله در هاله ای از ابهام باقی می ماند. به سخن ساده تر، هر بار که سکه را به هوا پرتاب می کنید 50 درصد شانس دارید که آن را روی طرف شیر ببینید. اما وقتی سکه روی طرف خط نشست چه اتفاقی می افتد؟ شانس شیربودن این پرتاب از 50 درصد به 0 درصد کاهش پیدا کرده است.

منطق فازی کاری به کار احتمالات و ابهام موجود در آن ندارد؛ بلکه در واقع اصل ابهام را به عنوان جزئی از سیستم مدل می کند. سیستمی که بر مبنای این نگرش پایه ریزی می شود درصد احتمال موجود در بازه های مختلف عملیاتی را در نظر می گیرد و به عنوان متغیرهای خود از آن استفاده می کند.

در واقع، فازی منطقی برای توضیح ابهام نیست؛ بلکه خود ابهام را درون یک سیستم کاربردی فازی مدل می کند. فازی در پی این است که احتمالات موجود را به عنوان بخشی از سیستم پایه ریزی کند، نه این که برای احتمالات ریاضی به دنبال توضیحی باشد. با این توضیح می توانیم نسبت احتمال به فازی را «نسبت جزء به کل» در نظر بگیریم. بگذارید مثالی بیاورم. اگر یک سیب سالم در دست داشته باشید، می توانید بگویید به احتمال 100 درصد این یک سیب است؟ پاسخ مثبت است.