این نوشته ها که بیشتر شکل خاطره دارند، روایت هایی لطیف از گذشته های نه چندان دور ایران اند. روایاتی از دهه های سی و چهل که دوران کودکی تا جوانی نویسنده را دربردارند.
در مقدمه ای که هوشنگ گلمکانی بر این کتاب نوشته است می خوانید: نوشته های غیرسینمایی او دنیای دیگری ست؛ این هایی که نمی دانم قصه بنامم یا قطعه یا قصه واره یا خاطره؛ که هرکدام برای من حکم شعری منثور دارد و هربار با خواندن آن ها درشان غرق و بی تاب و بی خود می شوم. یک پوشه از نامه هایش دم دستم دارم که گاهی یکی را برمی دارم و برای تلطیف روح و روان می خوانم.
کتاب بولوار دل های شکسته
روزنه کار
پرویز دوائی
