کتاب روش برخورد با افراد دشوار

اگر موقع عصبانیت یک لحظه بردباری به خرج دهی، از صد روز پشیمانی و تأسف خلاص می شوی . سوال هایی مانند: چه احساسی دارم؟ یا چرا آنها چنین رفتار می کنند؟ ، جواب تو را به جای طعنه و کنایه، با احساس همراه می کند. حتی اگر مطمئن نباشی در پس رفتار پرخاشگرانه ی کسی چه چیزی نهفته است، کافی است چند ثانیه ای در مورد انگیزه ی او کنجکاوی کنی و قانع شوی که نباید حرفی بزنی که بعدا موجب پشیمانی شود. یکی از شرکت کنندگان در همایش با این نظریه مخالف بود و می گفت: من به این مسأله اعتقاد ندارم. وقتی کسی لج مرا در می آورد، چه دلیلی دارد نقش منادی صلح را بازی کنم و جوابی دندان شکن به او ندهم؟

می پرسی چرا باید وقت و انرژی خودت را صرف کنی صرفا برای اینکه بفهمی چرا کسی نامهربانی می کند؟ چون به نفع خودت است. همیشه آدم های بدقلق در دنیا بوده اند و خواهند بود. ویرجینیا ساتیر پیشنهاد می کند: ما نباید اجازه دهیم بینش محدود افراد برای ما حد و حدود تعیین کند. به عبارت دیگر، نباید اجازه دهیم بینش محدود ما، برای دیگران حد و حدود تعیین کند

ی صبری معمولا محصول جانبی غفلت و جهالت است. اگرتو به کسی که می خواهد صبر و حوصله ات را امتحان کند تشر بزنی، یادت باشد خودت بابت آگاهی محدودی که از وضعیت داری، بی حرمت می شوی. اگرحال کسی را بگیری که رفتاری ناخوشایند داشته، حال خودت هم گرفته می شود. استفاده از عبارات همدلانه باعث می شود تو در بدخلقی دیگران فرو نروی و درگیر ناسازگاری و تضادی که برنده ای هم ندارد، نشوی. اگر آنان اشتباه کنند، چه؟ بهتر است آدم توهین را نبیند تا نخواهد انتقام بگیرد. افراد بدبین عقیده ی خود را این چنین ابراز می کنند: من متقاعد نشده ام. اگر کارگر بستنی فروشی روزی بد را نگذرانده باشد، چه؟ اگر او ذاتا بی عرضه و دست و پا چلفتی باشد، من باید خدمات ضعیف او را نادیده بگیرم؟