کتاب سوگوار

رمان «سوگوار» که در سال ۱۹۶۳ منتشر شد، چهارمین کتاب از مجموعه‌ی پارکر است و بار دیگر ضدقهرمان سرسخت استارک را در کانون روایتی پرمخاطره قرار می‌دهد. داستان حول محور تلاش پارکر برای بازیابی یک مجسمه‌‌ ارزشمند قرن پانزدهمی -مشهور به «سوگوار دیژون»- می‌شود. این مجسمه، که زمانی طی یک سرقت ناتمام در میامی گم شد، اکنون به نقطه‌‌ تقاطع طمع، قدرت‌ و سیاست بدل شده است. پارکر، به‌طرز غیراخلاقی ولی دقیق و کارآمد، با پیشنهاد معشوقه‌‌ سابقش، بث هارو، و پدر کلکسیونر او، وارد بازی پیچیده‌ای می‌شود که چیزی فراتر از یک سرقت ساده را رقم می‌زند.
داستان از میامی آغاز می‌شود و به‌سرعت به واشنگتن دی‌سی می‌رسد؛ جایی که مجسمه در مجموعه‌‌ خصوصی یک مقام فراری از بلوک شرق پنهان شده است. هم‌زمان آگوست منلو، یک پلیس سابق از کشور خیالی «کلاستراویا» و اکنون یک فرصت‌طلب مستقل، در پی بهره‌برداری سیاسی از مجسمه است. پارکر با کمک دستیار وفادارش هندی مک‌کی، درگیر هزارتویی از دسیسه‌های بین‌المللی، خیانت‌های شخصی و اتحادهای زودگذر می‌شود. با پیشروی داستان و افزایش شمار اجساد، روشن می‌شود که مجسمه تنها ابزار چانه‌زنی نیست؛ بلکه نماد وسوسه و قدرت است، اما پارکر چیزی فراتر از آن می‌خواهد. پارکر همان‌گونه که استارک او را می‌سازد، سرد، بی‌احساس‌ و دقیق است. او نه برای انتقام، نه برای افتخار، بلکه صرفا برای موفقیت حرفه‌ای و سود عمل می‌کند. نثر مینیمالیستی و فشرده‌ استارک، که از توصیف‌های روان‌شناسانه پرهیز می‌کند، کاملا با شخصیت پارکر هماهنگ است: کارآمد، بی‌پیرایه و متمرکز بر عمل.
در «سوگوار»، استارک دایره‌ تکرارشونده‌ سرقت‌های شهری را ترک می‌کند و پارکر را وارد عرصه‌ای از هنر، سیاست و جاسوسی می‌سازد. حضور عناصر جنگ سرد، مقام‌های بلوک شرق، بازار سیاه هنر و پلیس‌های بین‌المللی، بعدی فراملی به رمان می‌بخشد. در این فضا، همه به‌دنبال تصاحب یا نجات مجسمه‌اند: کلکسیونرها برای پرستیژ، دولت‌ها برای قدرت نمادین، و پارکر -مانند همیشه- برای سود و کنترل. رمان از سوی منتقدان ادبی و نویسندگان دیگر ستایش شده است. استیون کینگ پارکر را «دزدی که همیشه با دردسر قسر در می‌رود» توصیف کرده و المور لئونارد از ریتم بی‌وقفه و خلوص داستان‌پردازی آن تمجید کرده است. در مقام چهارمین اثر مجموعه، سوگوار با گسترش میدان بازی از سرقت‌های محدود شهری به فضای بین‌المللی، گامی جسورانه در تکامل مجموعه‌ی پارکر است؛ بدون آنکه چیزی از خشونت خام، نظم خونسرد و جاذبه‌‌ مرگ‌بار این ضدقهرمان کاسته شود.
«سوگوار» ترکیبی موفق از نوآر کلاسیک، طنز سیاه و مهندسی روایی استارک است. در دنیای تاریک و بی‌رحم وستلیک، هیچ‌کس بی‌گناه نیست و مجسمه‌ی سوگوار، نمادی از اشتیاق، فریب و سقوط است.