یکی از ترانه سرایان در دوران نوین هادی حسینی نژاد است که مجموعه ای را بانام “دردی به نام من “به چاپ رسانده است. دردی به نام من نام آوردی است که حسینی نژاد برای مجموعه ترانه هایش گزینش کرده است . این مجموعه دومین پرسه های شاعر از واژه ی درد بوده که در کنه وجودی هر انسانی نهفته است اما گشتاوردهای شاعر در دنیای درد با چشم دیده های عموم در تفاوت است. با جامعه شناسی معرفت این اثر در می یابیم که مهمترین پارامتر معیارمند شاعر در حوزه معرفت ” پایگاه طبقاتی ” وی می باشد و بی گمان دل سروده های حسینی نژاد نیز از لایه های زیرین پایگاه طبقاتی خود نضج و به ترآوش می رسند. به دیگر بیان شاعر در این مجموعه سعی بر آن دارد تا که بخشی از خیزابه های نگاه مند و شاعرانه ی خود را از گویش های سهل و ساده ی محاوره ای و فولکلوریک مردم اقتباس و در قالب ترانه به مرحله ی آفرینش برساند. لذا می توان گفت شاعر در این مجموعه نوعی عجین شدن با زبان ساده ی ترانه را در زوایایی برقرار می سازد و در زوایایی نیز همگن و همگام با زبان ساده ی ترانه نوین نیست چه این که تطور زبان شاعر در جهت آفرینش واژه هایی نوین گرچه د رابعادی موفق نشان می دهد اما در زوایایی هم توفیقاتی حاصل نمی شود. ولی این را هم نیاید نادیده گرفت که بن مایه ی ترانه های حسینی نژاد بیانگر دردمندی به اجتماع و طبقه خود می باشد و در اصطلاح جامعه شناسی شاعر نمود ساز نیست بلکه دارای” بود طبقاتی” است و اگر چه ترانه های ایشان به دوبخش ترانه ی کلاسیک و ترانه ی نوین منقسم می شوند ولی شاعر در هر دو بخش معانی و مفاهیمی دردمند را به تصویر می کشد.
کتاب دردی به نام من
نگاه
هادی حسینی نژاد
