نخستین بار نامش را از سالار شعر معاصر فارسی، اخوان عزیزم، (م.امید) شنیدم در تیرماه 1369 ش، که تازه از سفر فرنگ بازگشته بود. از بانویی سخن میگفت به نام «گل رخسار»که پارسی سرای است. از رفتارش می گفت، از صداقتش، از محبتش و از کلام پر احساس و لهجه شیرینش. گل رخسار هم در ایران عزیز و محترم است و هم در تاجیکستان قدر کلامش می شناسند. با آرزوی کامیابی برای گل رخسار و پایداری فرهنگ و تمدن ارزشمند ایران و تاجیکستان.
کتاب یک پنجره مهر