کتاب «درآمدی بر نظریه معرفت» نوشته نوح لموس، متنی جامع و قابل فهم است که به پرسش‌ها و نظریه‌های اساسی معرفت‌شناسی، شاخه‌ای از فلسفه مربوط به ماهیت و گستره معرفت، می‌پردازد. نویسنده با بررسی این سوال اساسی که معرفت چیست شروع می کند. او تعریف سنتی معرفت را به عنوان باور صادق موجه مورد بحث قرار می‌دهد و مختلف مطرح شده برای این تعریف، از جمله مسئله معروف گتیه را توضیح می دهد. مسئلۀ گتیه مثال نقضی برای تعریف معرفت به عنوان باور صادق موجه مطرح می کند. در مواجهه به این مسئله نظریات مختلفی در حوزۀ معرفت مطرح شد که نویسنده به طرح آن ها پرداخته است. بخش قابل توجهی از کتاب به نظریه های مختلف توجیه اختصاص دارد که برای توضیح چگونگی شناخت ما از چیزها است. برای مثال نویسنده نظریۀ مبناگرایی را مورد بحث قرار داده است که مطابق با آن برخی از باورهای اساسی پایه ای ما مبنایی برای همه باورهای دیگر را فراهم می کنند. نظریۀ دیگر، انسجام گرایی، بیان می کند که باورها با انسجام آنها با سایر باورها توجیه می شوند و نظریۀ دیگر، پایایی گرایی، بر قابلیت اطمینان فرآیندهایی که باورهای ما را تولید می کنند تمرکز دارد. در بحث بعدی کتاب، نویسنده به تقابل دو رویکرد درون گرایی و برونگرایی در معرفت شناسی پرداخته است. درونگرایی معتقد است که عواملی که در توجیه یک باور نقش دارند باید برای آگاهی سوژه قابل دسترس باشند، در حالی که برون گرایی استدلال می کند که عوامل خارج از آگاهی سوژۀ نیز می توانند نقش تعیین کننده ای در مولفۀ توجیه داشته باشند. فصل بعدی کتاب بررسی کاملی از مبحث شک و تردید ارائه می دهد، این دیدگاه که ما دانش نداریم یا دانش بسیار محدود است. لموس اشکال مختلفی از شک را مورد بحث قرار می دهد، از جمله شک دکارتی، که قطعیت همه دانش ها را زیر سوال می برد، و اشکال معتدل تری از شک گرایی که انواع خاصی از معرفت را به چالش می کشند. از این جا نویسنده به مبحث محدودۀ معرفت ما و مسئلۀ معیار منتقل می شود و بعد از آن به مفهوم معرفت پیشینی (معرفت مستقل از تجربه) پرداخته است. در نهایت نیز کتاب به نظریۀ طبیعی معرفت شناسی و بحث شهود در معرفت پرداخته است.
کتاب درآمدی برنظریه معرفت
