مارسل پروست، یکی از دو نویسنده ی پرنفوذ نیمه ی نخست قرن بیستم از زندگی آسوده ای برخوردار بود، اما ضعف جسمانی و بیماری، زندگی او را از همان دوران کودکی زهرآگین کرد. پروست در دهم ژوئیه ی 1871 در اوتوی، حومه ی مرفه پاریس، در زمانی زاده شد که فرانسه هنوز از ضربه ی شکست از آلمانی ها در جنگ پروس به خود نیامده بود. پدر و مادرش، که تازه ازدواج کرده بودند، در هر دو دوره ی محاصره ی پاریس در 1871-1870 در این شهر ماندند؛ یکی محاصره ی ارتش آلمان و دیگری، پس از ترک مخاصمه، محاصره ی نیروهای دولتی مستقر در ورسای برای سرکوب جنبش کارگری کمون که قدرت را داخل پاریس به دست گرفته بود. جیره بندی خواربار و کمبود سوخت در زمستانی بسیار سخت، همراه با گلوله باران مردم و نیروهای نوامیدانه و خونین خیابانی مه 1871، بدترین شرایط را برای زن جوانی که آبستن نخستین فرزندش بود فراهم می آوردند و شاید چندان خیالبافانه نباشد اگر ریشه ی ناتندرستی پروست را در سختی هایی جستجو کنیم که مادرش ناگزیر در ماه های پیش از زاده شدن او به خود دید و...
کتاب مارسل پروست
