این مطالعه دقیق و بین رشته ای برای همه کتابخانه های دانشگاهی و کتابخانه های عمومی بزرگتر توصیه می شود.
تز نخست . تلفیق امر عینی و امر ذهنی و یا وحدت دو عنصر آپولونی / دیونوسوسی به تعبیر نیچه ) شرط تعیین کننده هر تجربه هنری است . این دو اصل متضاد را می توان به همه ی رفتارهای بشر تعمیم داد. از جنبه ی روانشناختی دو اصل مذبور با دو مولفه ی سازنده ی خود(self) یعنی قطب خودنمایانه و قطب آرمانی شده مطابقت دارند: باور خود به یکتا و بی همتا بودن در یک سو ، و مجموع ارزش ها و اصول مورد قبول او در سوی دیگر . قطب خودنمایانه و قطب آرمانی شده جدایی ناپذیرند . " اگر به هر دلیلی - خواه سرکوب شدن ، خواه از هم گسیختن - کوشش های یکی از دو قطب برای دستیابی به خود آگاهی و امکان تحقق خود نافرجام بماند ، آفریده هنری دچار نوعی بی محتوایی آشکار خواهد شد . به عبارت دیگر ، کوشش های هر دو قطب فقط در گستره رویارویی دیالکتیکی آنها امکان تحقق می یابند." تز دوم . مدرنیسم به مثابه یک عصر فرهنگی مستقل و دارای پارادایم خاص از حدود سال ۱۸۷۰ آغاز می شود و تحولی منسجم ، پیوسته و با معنا را نشان می دهد . ایده اساسی مدرنیسم - تصور واقعیت نامشهود و وحدت بنیادین کل هستی ، نظم عام و فراگیر نیروهای فیزیکی ، زیستی ، روانی و فکری - فرم و بیان هنری نوینی را ایجاب می کند . سیر تحول هنر مدرنیسم را می توان در مراحل پیشاکلاسیک ، کلاسیک ، پسا کلاسیک ، متریسم و بارک پیگیری کرد .
بهترین کتاب در مورد هنر مدرن. متن سنگینی داره اما به شدت جذابه.
خیلی کتاب خوبیه👌
لطفا مشخصات کتاب اصلاح شود