«درست به خاطر ندارم نخستین عکس را از چه کسی گرفتم، اما تقریبا همه با گشاده رویی مرا می پذیرفتند. جالب است که نویسندگان و محققانی که سن و سال بیشتری داشتند در برخورد تواضع بیشتری از خود نشان می دادند تا جوان ترها. گاهی متعجب بودند که چطور با انگیزه ی شخصی و بدون حمایت از مرکز و نهادی این کار را آغاز کرده ام. بسیاری از این عکس ها خود قصه ای دارند. عکاسی از احمد شاملو در روزی بود که او آماده اسباب کشی از خانه اش در خیابان مقصودبیک به محلی دیگر شده بود. عکاسی از باستانی پاریزی در روزی بود که احوال خوشی نداشت و با لباس راحتی در منزل حاضر شد. بعد از چند فریم عکس، از او خواستم لباس رسمی تری بر تن کند و او پذیرفت….. تصاویر این مجموعه شماری از چهره های ادب و هنر ایران را نشان می دهند. قطعا چهره های بسیار دیگری در آن زمان بوده اند که فرصت عکاسی از آنها فراهم نشد یا تصویر مطلوبی بعد از عکاسی از ایشان به دست نیامد.»