کتاب امید علیه امید

مواجهه ی ما با آن نیروهای غیرمنطقی ای که به صورتی ناگزیر و به شدت هول آور بر ما حکومت می کردند، بر اذهان ما به صورت ریشه ای اثر گذاشت. بسیاری از ما ناگزیر بودن آنچه در اطرافمان رخ می داد را پذیرفته بودیم و حتی عده ای به ضروری بودن آن باور داشتیم.

این احساس بر همگی ما مستولی شده بود که هیچ راه برگشتی وجود ندارد. این احساسی بود برآمده از تجربیات گذشته مان، نگرانی هایمان درباره ی آینده و خواب هیپنوتیزمی ما در زمان حال.

باید یادآوری کنم همه ی ما به ویژه اگر در شهرها زندگی می کردیم در یک وضعیت نزدیک به خواب هیپنوتیزمی به سر می بردیم. واقعا متقاعد شده بودیم که وارد یک «عصر جدید» شده ایم و هیچ انتخاب دیگری جز تن دادن به محتومیت تاریخی نداریم.