اگرچه پسامدرنیسم با ارائهٔ نظریه های کلنگر و قاعده پرداز سر جنگ دارد، اما همچنان می توان با درنظر گرفتن امکان تردید و تنوع رویدادهای تأثیرگذار، دربارهٔ عمومیت بعضی از ویژگی های فرهنگی سخن گفت که ناشی از پارادایم ها و الگوهای دوره ای هستند و به قول هگل روح ویژه ای به تاریخ و اجزای آن می بخشند. از این دید، تنوع موجود در محصولات هنری سدهٔ بیستم میلادی را می توان با بحران مشروعیت در دیدگاه های فلسفی دوران هم ساز و هم نوا دانست و عدم تعیّن یا تنوع گرایی در تعریف و تبیین های ماهیت شناختی را عمده ترین جنبه های مشترک آن ها قلمداد کرد.
کتاب رابطه میان ایده پسامدرن و عدم تعین
نشر نی