بازار تبریز از مهم ترین فضاهای زندگی اجتماعی مردم بود. این بازار مانند همه ی بازارهای داخلی فقط مرکز دادوستد و بازرگانی نبود، بلکه با وجود کاروانسرا، بازارچه، حجره، مسجد و مدرسه ی دینی نهادی اجتماعی بود که ساخت اجتماعی و مقررات داخلی خاص خودش را داشت. وجود اوزان و مقیاس های فروش خاصی همچون « من تبریز » هم نشان دهنده ی قدیمی بودن این بازار است هم نشانه ی مقررات خاص آن. ( ۱۳) در مشاهده ای خام که هنر سفرنامه نویسان بوده است، بازار تبریز با معماری شرقی از بزرگ ترین بازارهای خاورمیانه گزارش شده است. ( ۱۴) رونق بازار تبریز تا پایان قرن نوزدهم دوام نیاورد و تجارت در این شهر رو به افول گذاشت. از مهم ترین دلایل انحطاط تجارت در تبریز گشایش کانال سوئز بود و این ضربه ای بود به رونق راه های شمالی کشور که تبریز نیز از آن سود می برد. به علاوه، ضربه ی آخر را توقف حمل ونقل از طریق روسیه به تجارت تبریز زد. از آن پس، اجناس از طریق بوشهر و بغداد به کشور می رسیدند. بعد از جنگ جهانی اول، تبریز از کاهش تجارت با شوروی و نیز انتقال عمومی تجارت به خلیج فارس لطمه ی بسیاری خورد. در اوایل قرن بیستم، سهم واردات تبریز ۲۰ درصد بود که پس از گذشت ربع قرن، به ۷ درصد کاهش یافت و صادرات نیز از ۱۴ درصد به ۸ درصد سقوط کرد. ( ۱۵) درنتیجه، شهرهای اصفهان و شیراز مرکز تجارت شدند. ( ۱۶)
این کتاب و چند کتاب دیگه که از نشر گام نو درباره موقعیت تجار نوشته شدن کتابهای خیلی خوبین و واقعا ارزش خوندن دارن