میشل فوکو فیلسوف، مورخ عقاید، فعال سیاسی، نویسنده، فرانسوی بود. نظریه های فوکو در درجه اول به رابطه بین قدرت و دانش و چگونگی استفاده از آنها به عنوان نوعی کنترل اجتماعی از طریق نهادهای اجتماعی می پردازد. اگرچه فوکو اغلب به عنوان یک ساختارگرا و پست مدرن معرفی می شود، اما این برچسب ها را رد کرد. اندیشه او بر دانشگاهیان، به ویژه کسانی که در مطالعات ارتباطات، انسان شناسی، روانشناسی، جامعه شناسی، جرم شناسی، مطالعات فرهنگی، نظریه ادبی، فمینیسم، مارکسیسم و نظریه انتقادی کار می کنند، تأثیر گذاشته است. فوکو که در پواتیه فرانسه در خانواده‌ای از طبقه متوسط به دنیا آمد، در لیسه هنری چهارم، در مدرسه عالی نرمال سوپریور تحصیل کرد، جایی که به فلسفه علاقه پیدا کرد و تحت تأثیر معلمانش ژان هیپولیت و لویی آلتوسر قرار گرفت. در دانشگاه پاریس (سوربن)، جایی که او مدرک خود را در فلسفه و روانشناسی به دست آورد. پس از چندین سال به عنوان یک دیپلمات فرهنگی در خارج از کشور، به فرانسه بازگشت و اولین کتاب مهم خود را به نام تاریخ جنون (1961) منتشر کرد. پس از دستیابی به کار بین سالهای 1960 و 1966 در دانشگاه کلرمون فران، او تولد درمانگاه (1963) و نظم اشیا (1966) را تولید کرد، انتشاراتی که درگیری فزاینده او با ساختارگرایی را به نمایش گذاشت، که بعدا از آنها فاصله گرفت. این سه تاریخ اول نمونه‌ای از تکنیک تاریخ‌نگاری فوکو به نام «باستان‌شناسی» بودند.
کتاب میشل فوکو
نشر نی
هیوبرت دریفوس
