استفاده از گاه شمار یا تقویم در ایران کهن بسیار مرسوم بوده است. در گذر زمان گاه شمارهای بسیاری به وجود آمده اند و از روش های متفاوتی برای شناخت تاریخ و تقویم استفاده شده است. یکی از کوشش های همیشگی ایرانیان، تنظیم گاه شماری بوده است که با زمان طبیعی و دوره رویدادهای کیهانی، حداکثر انطباق را داشته باشد. به همین دلیل گاه شماری همواره موضوع مهمی در تاریخ بوده است. درباره این مبحث که بسیار مهم و قابل توجه است تا به حال هیچ گونه کتابی چاپ نشده بود، تا این که ذبیح بهروز تصمیم گرفت با تحقیقات بسیار این کتاب را نگارش و منتشر کند. تقویم و تاریخ در ایران، هفت فصل دارد و هر فصل بخشی از تاریخ را معرفی می کند. تاریخ آخرین سال های حکومت ساسانیان و بخش های دیگری از تاریخ ایران، از جمله مواردی هستند که در این کتاب بررسی می شوند. مبانی تفکر این نویسنده نسبت به تاریخ، تقویم، ادیان و مذاهب، هنر، خط و زبان است که سعی کرده این تفکرات اساسی را به خوبی در کتاب بگنجاند. ذبیح بهروز، این کتاب را با نثری روان و ساده نگارش کرده است تا همه بتوانند به راحتی از آن استفاده کنند. این کتاب، منبع کاملی برای شناخت تقویم و تاریخ در ایران است که به تمام علاقه مندان تاریخ و گاه شماری توصیه می شود.
کتاب تقویم و تاریخ در ایران
نشر چشمه
ذبیح بهروز
