کتاب «هایدن وایت» نوشته هرمان پاول، به زندگی و آثار هایدن وایت، متفکر برجستۀ فلسفه تاریخ می‌پردازد. یکی از موضوعات اصلی در آثار وایت، همانطور که توسط پاول مورد بحث قرار گرفته است، مفهوم تخیل تاریخی است. وایت دیدگاه سنتی از تاریخ را به عنوان بازگویی عینی حقایق نقد کرده و در عوض استدلال می‌کند که روایت‌های تاریخی توسط تخیل و سبک ادبی مورخ بیان می‌شوند. این دیدگاه بر جنبه‌های خلاقانه و تفسیری نگارش تاریخ تأکید دارد. پس از توضیح مفهوم تخیل تاریخی، نویسنده تجزیه و تحلیل عمیقی از اثر اصلی وایت، «متاتاریخ: تخیل تاریخی در اروپای قرن نوزدهم» ارائه می دهد. وایت در «متاتاریخ» ساختارهای روایی و راهبردهای بلاغی مورد استفاده مورخان را بررسی می‌کند و پیشنهاد می‌کند که نگارش تاریخی بیشتر به ادبیات شبیه است تا علم. او این ایده را معرفی می‌کند که روایت‌های تاریخی از طریق استعاره، کنایه و تشبه ساخته می‌شوند. کاوش وایت در روایت و بازنمایی یکی دیگر از محورهای کلیدی کتاب پاول است. هایدن وایت معتقد بود که نحوه نگارش تاریخ - شکل روایی آن - به طور قابل توجهی بر نحوه درک ما از گذشته تأثیر می‌گذارد. این ایده مفهوم حقیقت تاریخی واحد و عینی را نقد کرده و امکان تفسیرها و دیدگاه‌های متعدد از یک واقعه را می‌گشاید. وایت منتقد رئالیسم تاریخ‌نگاری بود، این اعتقاد که تاریخ را می‌توان به طور عینی و دقیق بازنمایی کرد. نویسنده توضیح می‌دهد که چگونه کار وایت این ایده را تحلیل کرده و نشان می‌دهد که روایت‌های تاریخی ذاتا ذهنی هستند و بر اساس انتخاب‌ها و سوگیری‌های مورخ شکل می‌گیرند. این کتاب همچنین به بررسی ابعاد اخلاقی و سیاسی اندیشه وایت می‌پردازد. وایت معتقد بود که نحوه نگارش تاریخی در بردارندۀ مفاهیم اخلاقی قابل توجهی است، زیرا درک ما از هویت، حافظه و عدالت را شکل می‌دهد. در نهایت قابل ذکر است که ساختار کتاب، زمانی است، به نحوی که سیر واضحی از نحوۀ تکامل آرای هایدن وایت در طی چندین دهه ارائه می‌دهد.
کتاب هایدن وایت
آوند دانش
هرمان پاول
