آگوست 2016، در رده بندی شخصیت های محبوب فرانسوی هم قرار گرفتم. روزنامه لاژورنال دو دیمانشه هر شش ماه یک بار 50 شخصیت برتر را انتخاب می کند و من در رده ششم قرار گرفتم. درست بین ژان رنو و سوفی مارسو. این چیزی نبود که خیلی دنبالش باشم اما بله، محبوب هستم و به این موضوع افتخار می کنم. البته از تاثیر تیم ملی فرانسه بر مردم که خیلی زیاد است هم سود می برم. این هم یکی از دلایلی است که مراقب صحبت هایمان هستیم چرا که از کوچکترین صحبت های ما تیترهای جنجالی درست می کنند. تیم ملی به شما قدرت می دهد و این وظیفه ماست مردم فرانسه را خوشحال کنیم.
قطعا این حس را دارم که جایگاهم نزد دیگران تغییر کرده است. همه چیز خیلی ناگهانی اتفاق افتاد. وقتی هجده سالم بود و پیراهن سوسیداد را می پوشیدم، من بودم که از رقبا درخواست می کردم پیراهن شان را با من عوض کنند. حالا شرایط دقیقا برعکس است. متوجه شدم بازیکن محبوب کودکان برخی دیگر از بازیکنان هستم. این یک نشانه است. این که داورها امروز مرا با اسم کوچکم صدا می کنند یا این که هواداران به محض پیاده شدنم از اتوبوس تیم نامم را صدا می زنند، نشانه ای دیگر است. راه دیگری که برای سنجش شهرتم وجود دارد، شمردن پیراهن هایی است که مجبورم این روزها هنگام حضور در کمپ تمرینی تیم ملی فرانسه در کلیرفونتاین امضا کنم. به ما وسایل مختلفی داده می شود تا روی آن امضا کنیم تا بعدها بتوانند در مراسم مختلف به شخصیت های دیگر هدیه بدهند و سهم من در این وسایل به طرز قابل توجهی افزایش پیدا کرده است.
گلگشت
آنتوان گریزمان
