فضا در نگاه ما بسیار پهناور به نظر می رسد؛ اما واقعیت آن است که هرچه در پهنه ی آن می بینیم، تنها بخشی از ابعاد واقعی عالم را نشان می دهد. سیارهی مادری ما صرفا سنگ
کوچک چرخانی در این جهان منبسط شونده است. زمین، عضوی از منظومه ی شمسی است و به دور ستاره ای می چرخد که آن را «خورشید» می نامیم. خورشید همراه با میلیاردها ستاره ی دیگر درون کهکشان راه شیری واقع شده است. در ورای راه شیری، میلیاردها کهکشان دیگر با شکلها و اندازه های مختلف وجود دارند که در سراسر عالم پراکنده اند. ممکن است کل فضا و تمام ساختارهای پهناورش، بیکران باشند.
بیش از ۱۲۵ میلیارد کهکشان، امروزه در سراسر عالم قابل مشاهده وجود دارد و راه شیری ما، یکی از آنهاست. کهکشان ها، مجموعه های عظیمی از ستارگان، غبار و گاز هستند که در قید گرانش خود پایدار مانده اند و درون فضا مانند جزایری چرخان پراکنده اند. کوچکترین آنها، کهکشان های کوتوله هستند که اغلب کمتر از یک میلیارد ستاره دارند و بزرگ ترین شان، غولهای بیضوی که صدها میلیارد ستاره را در خود جای داده اند. با این وجود، همه ی کهکشان ها روی هم فقط دو میلیونیم فضای عالم را اشغال می کنند؛ زیرا فضای خالی بسیار وسیعی بین آنها وجود دارد. کهکشانها نخستین بار میلیاردها سال پیش شکل گرفتند و امروز، اخترشناسان آنها را بر اساس شکل ظاهری شان در آسمان دسته بندی می کنند.
سایان
کلایو گیفورد
