زبان فارسی تا به امروز عمدتا به شکل کلاسیک خود توصیف شده است. فارسی آن گونه که امروزه در ادبیات فراوانی وجود دارد با زبان کلاسیک یکسان نیست. زبان محاوره ای به طرز محسوسی از آن فاصله می گیرد. از آنجایی که نه تنها زبان مشترک روابط روزمره همه طبقات جامعه است، بلکه به این دلیل که تولد دوباره ادبی اخیر باعث شده است تا بیش از پیش در ادبیات نفوذ کند، بیش از پیش شایسته توجه است. به همین دلیل است که تلاش برای توصیف نظام دستوری فارسی معاصر آنگونه که نوشتار و گفتار آن بر اساس کاربرد تهران است، مشروع است. امید است این دستور زبان برای کسانی که به تدریس زبان فارسی می پردازند و یا زبان آموزی که مایلند اطلاعات دقیقی از زبان ایران معاصر به دست آورند مفید باشد. ژیلبر لازارد زبان‌شناس و ایران‌شناس فرانسوی بود. از آثار او می‌توان به بررسی زبان‌های مختلف ایرانی، ترجمه‌های شعر کلاسیک فارسی و پژوهش در گونه‌شناسی زبانی، به‌ویژه در راستای هم‌ترازی صرفی اشاره کرد. او همچنین زبان های مختلف پلینزی را مورد مطالعه قرار داد که مهمترین آنها زبان تاهیتی است.
ژیلبر لازارد سمت پژوهشی مدیر دوره‌های زبان‌شناسی و زبان‌شناسی ایران را در مدرسه عالی هنرهای علمی برعهده داشت.
کتاب دستور زبان فارسی معاصر
هرمس
ژیلبر لازار
