کتاب زبان و اندیشه; کتاب زبان و اندیشه

کتاب زبان و اندیشه

Language and Thought

کد کتاب : 35862
مترجم :
شابک : 978-9647100649
قطع : رقعی
تعداد صفحه : 100
سال انتشار شمسی : 1400
سال انتشار میلادی : 1968
نوع جلد : شومیز
سری چاپ : 7
زودترین زمان ارسال : ---

معرفی کتاب زبان و اندیشه اثر نوام چامسکی

کتاب «زبان و اندیشه» سومین نسخه از مجموعه مقالات برجسته چامسکی در زمینه زبان و ذهن است که اولین بار در سال 2006 منتشر شد. شش فصل اول ، که در ابتدا در دهه 1960 منتشر شد ، سهم مهمی در نظریه زبان شناسی داشته است. این نسخه آنها را با یک فصل اضافی و یک پیشگفتار جدید تکمیل می کند و رویکرد تأثیرگذار چامسکی را به قرن بیست و یکم می آورد.

در فصلهای 1 تا 6 کارهای اولیه چامسکی در مورد ماهیت و کسب زبان به عنوان یک سیستم بیولوژیکی دارای ژنتیک (گرامر جهانی) ارائه شده است ، که از طریق قواعد و اصول آن به دانش داخلی (زبان I) دست می یابیم. در پنجاه سال گذشته ، این چارچوب باعث ایجاد انفجار تحقیق در مورد طیف وسیعی از زبانها شده است و برخی از سوالات نظری عمده را به همراه داشته است. فصل پایانی با بازنگری در مسائل کلیدی ، رویکرد «زیست زبانی» را که کار چامسکی را از آغاز تا به امروز هدایت کرده است ، و چالش های جدید و مهیجی را برای مطالعه زبان و ذهن مطرح کرده است.

نوام چامسکی ، استاد زبان شناسی در موسسه فناوری ماساچوست است. کتابهای متعدد وی شامل افق های جدید در مطالعه زبان و ذهن (انتشارات دانشگاه کمبریج ، 2000) و درباره طبیعت و زبان (انتشارات دانشگاه کمبریج ، 2002) است.

نوام چامسکی
نوام چامسکی، زاده ی 7 دسامبر 1928، زبان شناس، فیلسوف آنارشیست و نظریه پرداز آمریکایی است. چامسکی در فیلادلفیا به دنیا آمد. او در دسامبر سال 1949 با کارول چامسکی که خود استاد دانشگاه هاروارد بود، ازدواج کرد. چامسکی در دوران کارشناسی، سخت تحت تأثیر زلیگ هریس، استاد زبان شناسی دانشگاه پنسیلوانیا، قرار گرفت. گرایش چامسکی به دیدگاه های سیاسی هریس، انگیزه ای شد تا او رشته ی زبان شناسی را برای ادامه ی تحصیلات خود انتخاب کند. چامسکی از سال 1955 در موسسه ی تکنولوژی ماساچوست به عنوان استاد زبان شناسی م...
دسته بندی های کتاب زبان و اندیشه
ادبیات آمریکا
دهه 1960 میلادی
فلسفی
روانشناسی
زبان شناسی
انسان شناسی
قسمت هایی از کتاب زبان و اندیشه (لذت متن)
زبان، موضوعی به مراتب جالبتر و مهمتر از آن است که تنها در اختیار عالم کهنه نگر فقه اللغه یا تقلیل گرای ( reductionist ) معاصر باقی بماند؛ زیرا در این میان وحدتی وجود دارد که از دو فرض نشئت می گیرد. یکی از این دو، فرض را بر این می گذارد که رابطه میان روان آدمی و گفتار به مراتب ظریفتر و پیچیده تر از حدی است که بتوان دریافت. و فرض دوم بر این پایه است که زبان اگرچه یکی از راههای ایجاد ارتباط ما با دیگران است، ولی نه تنها بیانگر اندیشه بلکه حاکی از عاطفه و احساس نیز هست، به گونه ای که تحلیل صرفا عقلایی زبان چیزی بیش از توضیح شیمیایی گل سرخ برای توصیف این گل به دست نخواهد داد.
از میان ما، آنانی که شیفته کلمات اند و عبارتی زیبا به وجدشان می آورد، می دانند که کلمات تنها ابزار آدمی برای بیان آلام درون، ادای احترام، طرح یافته ها و ابراز توافق با رخدادهایی است که از درون یا برون بر ما می گذرد. ما نیز، همچون تمامی عاشقان، هرقدر بتوانیم بر آنچه دوست داریم می افزاییم. عاشقی بیهوده نیستیم و عشقمان برای زندگی است.
اندیشه خود باید با فهم نقادانه رابطه بیان زبانی با شّم عمیقتر و پایدارتر انسان، همراه شده باشد. نیروی انگیزنده زبان است که می گیرد، می لرزاند، دگرگون می سازد و از این رهگذر انسان را انسان می کند. و زبان چه به گفته درآید و چه خاموش بماند، تنها خصیصه براستی انسانی است. بدین لحاظ، زبان به مثابه نیروی کلیتها ( power of universals ) ، در ما به ودیعه گذاشته شده است، تا از محیط اطراف خود فراتر رویم و مالک جهانی برای خود باشیم. به این ترتیب، ما با الحاق نیروی پرشتاب و بی قرار موجودیت فردیمان به نیروی از پی آینده و حجیمتر زبان، به حالتی از سیلان جهانی پا می نهیم. و برای چنین امری تنها یک منشا و منبع وجود دارد که همانا ماهیت ذهن است.