1. خانه
  2. /
  3. کتاب نام گذاری و ضرورت

کتاب نام گذاری و ضرورت

نویسنده: سول کریپکی
4 از 1 رأی

کتاب نام گذاری و ضرورت

Naming and Necessity
انتشارات: هرمس
ناموجود
112000
معرفی کتاب نام گذاری و ضرورت
"نامگذاری و ضرورت" کتابی است در سال 1980 با متن سه سخنرانی که فیلسوف سائول کریپکی در سال 1970 در دانشگاه پرینستون ایراد کرد و در آن به بحث های نام های خاص در فلسفه زبان پرداخت. در میان فیلسوفان تحلیلی، نامگذاری و ضرورت یکی از مهم ترین آثار فلسفی قرن بیستم به شمار می رود. زبان دغدغه اصلی فیلسوفان تحلیلی است، به ویژه استفاده از زبان برای بیان مفاهیم و اشاره به افراد. کریپکه در نامگذاری و ضرورت چندین سوال را در نظر می گیرد که در فلسفه تحلیلی مهم هستند:
نام ها چگونه به چیزهای موجود در جهان اشاره می کنند؟ (مشکل غرض ورزی)
آیا همه گزاره هایی که می توان پیشینی دانست، لزوما درست است، و آیا همه گزاره هایی که پسینی شناخته می شوند، به طور تصادفی درست هستند؟
آیا اشیا (از جمله افراد) خاصیت اساسی دارند؟
ماهیت هویت چیست؟
اصطلاحات نوع طبیعی به چه معنا هستند ؟

سه سخنرانی کریپکه حمله ای به نظریه های توصیف گرایانه نام های خاص است. کریپکه انواعی از نظریه های توصیف گرایانه را به گوتلوب فرگه، برتراند راسل، لودویگ ویتگنشتاین و جان سرل و دیگران نسبت می دهد. بر اساس نظریه های توصیف گرایانه، نام های خاص یا مترادف با توصیف هستند، یا مرجع آنها به دلیل مرتبط بودن نام با توصیف یا خوشه ای از توصیف هایی است که یک شی به طور منحصر به فرد آن را برآورده می کند. کریپکه هر دو نوع توصیف گرایی را رد می کند. او مثال‌های متعددی ارائه می‌کند که مدعی است توصیف‌گرایی را به‌عنوان نظریه‌ای در مورد چگونگی تعیین مرجع نام‌ها غیرقابل قبول می‌کند
درباره سول کریپکی
درباره سول کریپکی
سول آرون کریپکی (Saul Aaron Kripke)، فیلسوف و منطق‌دانِ آمریکایی و متولدِ ۱۳ نوامبرِ ۱۹۴۰ می‌باشد. از سالِ ۱۹۶۰ که نخستین مقاله‌های‌اش را منتشر کرد تا به امروز، تأثیرِ بسیار ژرفی در منطقِ ریاضی، فلسفهٔ زبان، فلسفه ریاضی، متافیزیک، معرفت‌شناسی و نظریهٔ مجموعه‌ها داشته‌است. بخشِ عمده‌ای از اثرهایِ او، یا هیچ‌گاه منتشر نشده‌اند، یا به صورتِ نوارهایِ سخنرانی و نسخه‌هایِ دست‌نویس، به صورتِ خصوصی و محدود منتشر شده‌اند. کریپکی در سالِ ۲۰۰۱، برندهٔ جایزهٔ شوک پرایز در فلسفه و منطق شد و در نظرسنجی‌ای که به تازگی بینِ فیلسوفان انجام شده‌است، به عنوانِ یکی از ۱۰ فیلسوفِ برتر دو سدهٔ گذشته انتخاب شده‌است.
کریپکی زمانی که هنوز نوجوان بود، کمک‌هایِ تأثیرگذار و در عینِ حال ابتکاری‌ای در منطق و به خصوص منطقِ موجهات، داشت. در حالی‌که برایِ یک فیلسوفِ حرفه‌ای، بسیار غیرعادی به نظر می‌رسد، تنها مدرکِ او، مدرکِ کارشناسیِ ریاضی از دانشگاهِ هاروارد است. کارهایِ تأثیر عمیقی بر فلسفهٔ تحلیلی داشته‌است و یکی از مهم‌ترینِ آن‌ها، ارائهٔ معناشناسی‌ای برایِ منطقِ موجهات است که این معناشناسی، شاملِ معرفیِ جهان‌هایِ ممکن، در چارچوبِ سیستمی است که اکنون با نامِ معناشناسی کریپکی شناخته می‌شود. یکی دیگر از سهم‌هایِ مهمِ او، استدلالی بود که نشان می‌داد، ضرورت، یک مفهومِ 'متافیزیکی' است و بنابراین باید آن را، از مفهومِ 'معرفت‌شناختیِ' پیشینی جدا کرد و بنابراین، می‌توان حقیقت‌هایِ 'ضروری پسینی' داشت، مثلاً گزارهٔ "آب، همان H۲O است. او همچنین، در کتاب ویتگنشتاین و قواعد و زبان خصوصی، تفسیرِ معروفی از نوشته‌هایِ ویتگنشتاین ارائه می‌دهد که به کریپکنشتاین معروف است. معروف‌ترین اثرِ او نام‌گذاری و ضرورت نام دارد.
قسمت هایی از کتاب نام گذاری و ضرورت

شاید مهم ترین دستاورد کریپکی در کتاب نام گذاری و ضرورت تفکیک انگاره ی ضرورت از انگاره های پیشین بودن و تحلیلیت است. موضع وی برخلاف تمایلی تاریخی است که در طول دو سده از کانت تا فرگه تا کارنپ ادامه می یابد و ضرورت را به پیشین بودن، و پیشین بودن را به تحلیلت تقلیل می دهد. قبل از کریپکی هیچ کس به نحو نظام مند شکاف بین این انگاره ها را تدقیق نکرده بود و چه بسا این مهم ترین تأثیر او در تاریخ فلسفه باشد… دیدگاه های کریپکی در باب ضرورت تا حدی نتیجه ی دیدگاه های او در باب نام گذاری است. او دیدگاه توصیفی در باب اسامی را رد می کند. از نظر او اسامی خاص (و همچنین اصطلاحات انواع طبیعی) نشانگر صلب هستند. در نتیجه این همانی های صادق حاوی اسامی (یا اصطلاحات انواع طبیعی) به سبب صلبیت اسامی ضروری اند، اما پیشین نیستند. چنین این همانی هایی نمونه هایی از ضرورت های پسین هستند. بنابراین انگاره ی متافیزیکی ضرورت را باید از انگاره ی معرفت شناختی ضرورت تمییز داد.

اولین نفری باشید که نظر خود را درباره "کتاب نام گذاری و ضرورت" ثبت می‌کند