نوام چامسکی، زاده ی 7 دسامبر 1928، زبان شناس، فیلسوف آنارشیست و نظریه پرداز آمریکایی است. چامسکی در فیلادلفیا به دنیا آمد. او در دسامبر سال 1949 با کارول چامسکی که خود استاد دانشگاه هاروارد بود، ازدواج کرد. چامسکی در دوران کارشناسی، سخت تحت تأثیر زلیگ هریس، استاد زبان شناسی دانشگاه پنسیلوانیا، قرار گرفت. گرایش چامسکی به دیدگاه های سیاسی هریس، انگیزه ای شد تا او رشته ی زبان شناسی را برای ادامه ی تحصیلات خود انتخاب کند. چامسکی از سال 1955 در موسسه ی تکنولوژی ماساچوست به عنوان استاد زبان شناسی مشغول به تدریس شد و در سال 1976 در این موسسه به مقام استادی رسید. از چامسکی به عنوان پدر زبان شناسی مدرن یاد می شود.
نوام چامسکی به عنوان یک روشنفکر منتقد دولتهای غربی به ویژه آمریکا شناخته شده است. او مخالف دخالت نظامی آمریکا در خاورمیانه و آغاز جنگ در این منطقه بوده است. او مشکل ترورسیم در خاورمیانه را ناشی از عملکرد آمریکا و اسرائیل میداند.پروژه نگهداری جامعه در بی خبری، انفعال و فرمانبرداری، سابقه ای طولانی در تاریخ دارد ولی همواره صورت هایی نو پیدا می کند. این حکم به ویژه در دورانی صادق است که مردم به تجربه ای از آزادی نایل آمده و کسی قادر نباشد که به سادگی، و با اعمال تهدید و خشونت، آن ها را به فرمانبرداری وادارد. انگلستان و ایالات متحده برجسته ترین نمونه ها در قرن گذشته بوده اند. در خلال جنگ جهانی اول، این دو دموکراسی پیشرو، آژانس های تبلیغاتی دولتی ای پدیدآوردند که بسیار موثر عمل می کرد. هدف وزارت اطلاع رسانی بریتانیا «کنترل اندیشۀ جهانیان» عنوان شد؛ به ویژه اندیشۀ روشنفکران امریکایی مورد هدف بود تا با استفادۀ ابزاری از آنها -که انتظار منطقی ای نیز بود- امریکا را درگیر جنگ جهانی کنند. برای رسیدن به این منظور، رئیس جمهور وودراویلسون، دستور تأسیس نخستین آژانس تبلیغاتی حکومتی را صادر کرد؛ نام این آژانس، کمیتۀ اطلاع رسانی عمومی بود که البته باید آن را «اطلاع نرسانی عمومی» نام داد. چند تن از برجسته ترین روشنفکران هدایت این سازمان را برعهده داشتند تا جامعه ای دچار مالیخولیای تعصب وطنی بدل کنند و اشتیاق جنگ با «تاتارهای» وحشی را در دل آن بیاندازند. این تلاش ها موفقیت شگفت آوری داشت و شامل دروغ بافی های فضاحت باری می شد که تا زمانی طولانی پس از تاریخ مصرفش بر جامعه عرضه می شد، و غالبا حتی پس از برملاشدن، باز هم در جامعه باقی ماند.
لازم است که ایالات متحده ملزومات اصلی معاهدۀ منع گسترش سلاح های هسته ای (ان پی تی) را نادیده بگیرد، چرا که امحای تسلیحات هسته ای براساس این معاهده، مرهون همکاری صادقانۀ کشورهاست؛ و امریکا باید هر نوع مصوبه که حملۀ نخست را منع می کند، قاطعانه رد کرد. توسل ایالات متحده به سلاح هسته ای ممکن است در واکنش به چیزی که این کشور دوست ندارد صورت بگیرد یا «پیشگیرانه» باشد. گزینۀ حملۀ نخست یعنی اینکه، علاوه بر خیلی چیزهای دیگر، بتوان برخلاف عرف بین الملل، به کشورهای غیر هسته ای امضاکنندۀ ان. پی. تی حملۀ هسته ای کرد.
مزخرفیجات از نوع کراواتی