در عظمت این اثر هیچ شکی وجود ندارد.
همه کسانی که به منطق ریاضی و مبانی ریاضی علاقه دارند مورد استقبال این کتاب قرار می گیرند. شیوه بیان فرگه الگویی است برای همه کسانی که درباره موضوعات انتزاعی فکر می کنند و می نویسند.
از طریق نوشتار کنونی، این مطلب را درخواهید یافت که حتی استنتاجی ( ۱۹) همچون ۱+n از n، که در ظاهر کاملا ویژه ریاضیات است، بر قوانین کلی منطق استوار است و نیازی به قوانین خاص اندیشه تجمیعی نیست. البته این امکان هست که از شماره ها ( ۲۰) به نحو مکانیکی استفاده کرد، همان گونه که می توان مانند طوطی سخن گفت؛ اما این را به سختی بتوان اندیشه نام گذاشت. این امر صرفا پس از آن امکانپذیر است که از طریق اندیشه واقعی، ( ۲۱) زبان نمادهای ریاضی چنان شکل گرفته باشد که بتوان گفت این [ نظام نمادهای ریاضی ] به اصطلاح به جای ما می اندیشد. این بدان معنا نیست که اعداد به طریق مکانیکی ویژه ای شکل می گیرند، چنان که مثلا ماسه ها از دانه های کوارتز ایجاد می شوند. به نظر من به نفع ریاضیدانان است تا با چنین دیدگاهی مخالفت کنند، زیرا به بی اعتباری یکی از برابرایستاهای اصلی علم آن ها و نیز خود علمشان منجر خواهد شد. اما حتی در آثار ریاضیدانان نیز اظهاراتی از این سنخ یافت می شود. کاملا به خلاف این، باید دانست که مفهوم عدد، در مقایسه با بیشتر مفاهیم مربوط به علوم دیگر، ساختار ظریف تری دارد، هرچند که با این همه از ساده ترین [ مفاهیم ] در علم حساب است.