نوام چامسکی، زاده ی 7 دسامبر 1928، زبان شناس، فیلسوف آنارشیست و نظریه پرداز آمریکایی است. چامسکی در فیلادلفیا به دنیا آمد. او در دسامبر سال 1949 با کارول چامسکی که خود استاد دانشگاه هاروارد بود، ازدواج کرد. چامسکی در دوران کارشناسی، سخت تحت تأثیر زلیگ هریس، استاد زبان شناسی دانشگاه پنسیلوانیا، قرار گرفت. گرایش چامسکی به دیدگاه های سیاسی هریس، انگیزه ای شد تا او رشته ی زبان شناسی را برای ادامه ی تحصیلات خود انتخاب کند. چامسکی از سال 1955 در موسسه ی تکنولوژی ماساچوست به عنوان استاد زبان شناسی مشغول به تدریس شد و در سال 1976 در این موسسه به مقام استادی رسید. از چامسکی به عنوان پدر زبان شناسی مدرن یاد می شود.
نوام چامسکی به عنوان یک روشنفکر منتقد دولتهای غربی به ویژه آمریکا شناخته شده است. او مخالف دخالت نظامی آمریکا در خاورمیانه و آغاز جنگ در این منطقه بوده است. او مشکل ترورسیم در خاورمیانه را ناشی از عملکرد آمریکا و اسرائیل میداند.زبان چیزی جز تجلی خاصی از استعداد اولیه زبانی نیست. این ساده ترین تعریف از مفهوم زبان در پژوهش های نظری است که می توان به بیان روزمره ارائه کرد. ما زبان را ( انگلیسی، سواحیلی، هندی،...) وضعیت تثبیت شده خاصی از استعداد زبانی می دانیم و وقتی می گوییم کسی زبانی را می داند صرفا به این معنی است که توانایی زبانی او در یک وضعیت خاص قرار گرفته است. زبان در این مفهوم، دستگاهی است که فرمان هایی را به نظام های کنش ارسال می کند.
من همیشه احساس کرده ام که مهیج ترین جنبه های مطالعه زبان در همین قلمرو جای دارد. زبان، به عنوان یک نظام زیست شناختی، ویژگی های بسیار اسرار آمیز و غیر منتظره ای دارد. هر چه در این راه پیش تر می رویم، زبان را عجیب تر و رمز آلودتر می یابیم.