کتاب «درآمدی بر فلسفۀ موسیقی» اثر رابرت آگوستوس شارپ، کاوشی جامع در مورد مسائل فلسفی پیرامون هنر موسیقی است که بر جنبه‌هایی تمرکز دارد که برای درک و لذت بردن از موسیقی مهم هستند. این کتاب برای خوانندگانی طراحی شده است که ممکن است پیشینه‌ای در فلسفه نداشته باشند و این خصیصه، کتاب را به یک نقطه ورود قابل فهم به بحث‌های پیچیده‌ای تبدیل می‌کند که فلسفه موسیقی را شکل داده است. شارپ کتابش را با ردیابی تفکر فلسفی موسیقی از یونان باستان تا متفکران مدرن مانند ادوارد هانسلیک و ادموند گورنی شروع می‌کند. این دیدگاه تاریخی برای خوانندگان پایه‌ای فراهم می‌کند تا بفهمند که چگونه بحث‌های فلسفی در مورد موسیقی در طول زمان تکامل یافته است. یکی از سوالات اصلی که شارپ به آن می‌پردازد این است که چه چیزی برخی از قطعات موسیقی را به آثار هنری تبدیل می کند. او به بحث درباره هویت آثار موسیقایی می‌پردازد - این که آیا آنها صرفا صداهایی هستند که در اجرا می‌شنویم یا چیزی فراتر از آن، مانند مجموعه‌ای از دستورالعمل‌ها یا یک موجود ایده‌آل. او سپس به این پرسش می‌پردازد که آیا موسیقی می‌تواند معنا داشته باشد و اگر چنین است، چه نوع معنایی را می‌تواند منتقل کند. این بحث در مرکز بحث‌های فلسفی درباره موسیقی قرار دارد، زیرا مفهوم موسیقی را به‌عنوان یک هنر کاملا فرمال، نقد می‌کند. این کتاب همچنین به بررسی معیارهایی می‌پردازد که موسیقی را ارزشمند یا خوب می‌کند. شارپ تئوری‌های مختلفی را بررسی می‌کند، از جمله آن‌هایی که بر تایید یک شنونده با شرایط ایده‌آل تکیه می‌کنند و بحث می‌کند که چگونه می‌توانیم تفاوت‌ها در نظرات مختلف راجع به یک موزیک و سلیقه‌های متفاوت موسیقی را توضیح دهیم. به‌طور کلی این می‌تواند برای دانشجویان زیبایی‌شناسی، متخصصان موسیقی و خوانندگان عمومی مفید و قابل استفاده باشد.
کتاب درآمدی بر فلسفه ی موسیقی
بان