کتاب دیالوگ با هایدگر

کتاب «دیالوگ با هایدگر» نوشته ژان بوفره، مجموعه‌ای از مقالاتی است که به اندیشه‌های هایدگر درباره‌ی فلسفه یونان باستان و ظهور آن در گفتمان فلسفی مدرن ‌می‌‌پردازد. بوفره، فیلسوف برجسته فرانسوی، به دلیل تفاسیر عمیقش از آثار هایدگر و نقشش در معرفی اندیشه هایدگری به جامعه روشنفکری فرانسه شهرت دارد. کتاب وی با تعیین بستر تاریخی و فلسفی گفت‌وگوی بین بوفره و هایدگر آغاز ‌می‌‌شود که نشان ‌می‌‌دهد که چگونه پرسش‌های بوفره از هایدگر، که به نوشتار مقالۀ «نامه‌ای درباره اومانیسم» منجر شد، در شکل‌دهی گفتمان درباره اگزیستانسیالیسم و پدیدارشناسی در اروپای پس از جنگ جهانی دوم، نقش اساسی داشت. سپس بوفره در مقاله «تولد فلسفه» به بررسی تفسیر‌ هایدگر از خاستگاه فلسفه غرب ‌می‌‌پردازد. او به این بحث ‌می‌‌پردازد که چگونه هایدگر آغاز تفکر فلسفی را به متفکران پیشاسقراطی، به‌ویژه هراکلیتوس و پارمنیدس ربط ‌می‌‌دهد. مقالات «هراکلیتوس و پارمنیدس» و «خوانش پارمنیدس» به خوانش هایدگر از این دو شخصیت اصلی ‌می‌ پردازد. بوفره توضیح ‌می‌دهد که چگونه هایدگر هراکلیتوس و پارمنیدس را نماینده دو رویکرد اساسی به مسئله هستی ‌می‌داند. تمرکز هراکلیتوس بر صیرورت و تغییر در تضاد با تأکید پارمنیدس بر بودن و ثبات است. تفسیر هایدگر از این متفکران برای درک فلسفه متافیزیکی او بسیار مهم است. مقالۀ دیگر، «یادداشتی درباره افلاطون و ارسطو» به بررسی رابطه پیچیده هایدگر با این دو غول فلسفه باستان ‌می‌پردازد. بوفره نقد هایدگر بر نظریه مثل افلاطون و متافیزیک ارسطو را مورد شرح قرار ‌می‌‌دهد. هایدگر هر دو فیلسوف را ز‌مینه‌ساز تسلط نوع خاصی از تفکر متافیزیکی ‌می‌داند که ماهیت واقعی هستی را مبهم ‌می‌کنند. مقاله پایانی، «ارسطو و تراژدی»، به تفسیر هایدگر از شاعرانگی ارسطو و مفهوم تراژدی در آثار ‌می‌‌پردازد. بوفره توضیح ‌می‌‌دهد که چگونه هایدگر تراژدی را بیانی عمیق از وضعیت انسانی و راهی برای رویارویی با مسائل اساسی هستی ‌می‌‌داند. از طریق مقالات بوفره، خوانندگان درک دقیقی از نقد هایدگر از متافیزیک سنتی و تلاش او برای بازگشت به پرسش‌های اصلی هستی، به دست ‌می‌‌آورند. خواندن این کتاب برای هر‌کسی که به فلسفه هایدگر و تأثیر آن بر تفکر مدرن علاقه دارد، ضروری است.