کتاب آخرین برف بی بهار

« شب درشب نگاه تو در سرمه چینی است شعر سیاه چشم تو مشرق زمینی است دریا نشین چشم توام، این جزیره را آغوش گرم جاذبه ات، خوش نشینی است موجیم و در تلاطم آغوش هم ز شوق کوچک ترین ترانه ی ما هم طنینی است « حافظ» کجا و « صائب» رنگین ترانه کیست تا چشم تو بهار غزل آفرینی است؟ شاعر کند، نگاه تو تندیس مرده را ز اعجاز جذبه ای، که مسیحا ترین است پا تا به سر شکسته چو موجم ز قهر تو مشکن دلم که هستی ام این جام چینی است از خود گذشته تا به تو پیوسته ام، در عشق راز شکست فاصله ها این چنینی است آئینه ی نگاه تو لبریز خط اشک گوئی که با منش سخن آخرینی است ناگفته ها ز داغ دلم می چکد هنوز آنجا که ختم هر غزلم نقطه چینی است»