در اصطلاح کلام، اسم الهی عبارت است از لفظ دال بر ذات خداوند هنگامی که به صفتی از صفات موصوف باشد. به عبارت دیگر، صفت خداوند از کمال ذات او حکایت دارد مانند علم، اما اسم عبارت است از ذات با لحاظ قید و کمال مزبور مثل علیم و عالم. این تعدد از جهت مفهومی و معنا شناختی، صرفا دو اعتبار ذهنی محسوب می شود. لذا آن چه در این بحث تحت عنوان ( اسم الهی ) مطرح می شود ناظر به هر دو اصطلاح مزبور است. یعنی هم شامل نفس کمال ذات ( صفت ) و هم ذات متصف به آن کمال و نحوه ی ارتباط ذات با آن کمال خواهد بود و...
کتاب نام ها و نشان ها
نگاه معاصر
سعید رحیمیان
