بدیهی است که نوجوان و والدین میانسال، ارزش های مشابهی ندارند و تفاوت میان دو نظام ارزشی تا حدود زیادی به سن آن ها مربوط می شود. طبیعی است که یک نوجوان بیشتر به آینده ی خود فکر کند، در حالیکه والدین میانسال درگیر حل و فصل مشکلات جاری و ملموس تر زندگی هستند. نوجوان آینده ای آرمانی را تجسم می کند، در حالیکه والدین با مشکلات واقعی زندگی دست به گریبانند. شکاف نسل گاهی ممکن است ذهنیت هر دو نسل را تحت تأثیر قرار دهد. مثلا به علت تحولات چشمگیر فرهنگی، اجتماعی و صنعتی، نوجوانان امروزی آزادی خواه ترند و برای حقوق فردی و اجتماعی، از جمله نقش زن و اقلیت های نژادی، ارزش بیشتری قائلند. بدین ترتیب، می توان تفاوت میان افکار و نگرش های والدین و فرزندان نوجوان را به عنوان پدیده ای کم و بیش طبیعی و اجتناب ناپذیر پذیرفت.