کتاب دیوان اشعار فروغ فرخزاد (جلد سخت)

دخترک خنده کنان گفت که چیست راز این حلقه زر راز این حلقه که انگشت مرا سخت گرفتست به بر راز این حلقه که در چهره او،این همه تابش و رخشندگی است مرد حیران شد و گفت حلقه خوشبختی است حلقه زندگی است همه گفتند مبارک باشد،دخترک گفت دریغا که مرا باز در معنی ان شک باشد،سالها رفت و شبی..... زنی افسرده نظر کرد بر ان حلقه زر،دید در نقش قروزنده ان روزهایی که به امید وفای شوهر،به هدر رفته هدر زن پریشان شد و نالید که وای،وای از این حلقه که در چهره او باز هم تابش و رخشندگی است،حلقه بندگی و بردگی است

آه فروغی برایم نمانده تا عصیان کنم،تولدی دیگر شدیدا نیاز است ،شاید اسیر شوم،رو به دیوار،شاید ایمان آوردم به آغاز فصل سرد.... فکر نکنم دیگر کسی بیاید فروغ جان اگر آمد هم بقول هوشنگ ابتهاج نیامدی و دیر شد ... چه شد که امروزه فروغ دلنشین تر شد؟ مگر فروغ همانی نیست که فاحشه خوانده میشد... همانی که دیوانه بود... همانی که دیوانش بزور به چاپ سوم رسید... کسی آمد که من خبر ندارم؟ فروغ ، زنی که بی ادعا ترین روشنفکر ادبیات ایران است بنظر من... زنی با دستانی سیمانی...که آزادانه مینوشت،عاشقانه،عصیانگ

و این منم زنی تنها در آستانه فصلی سرد در ابتدای درک هستی آلوده زمین و یاس ساده و غمناک آسمان و ناتوانی این دست های سیمانی زمان گذشت زمان گذشت و ساعت چهار بار نواخت چهار بار نواخت امروز روز اول دیماه است من راز فصل ها را میدانم و حرف لحظه ها را میفهمم نجات دهنده در گور خفته است وخاکخاک پذیرنده اشارتی ست به آرامش زمان گذشت و ساعت چهار بار نواخت در کوچه باد می آید در کوچه باد می آید