«فارابی» در قامت یکی از سترگ ترین شارحان «افلاطون» و «ارسطو» در میان تمام فیلسوفان تاریخ فلسفه، در همه ی دوران حیات فکری اش تلاش کرد به بهترین نحو آرای این دو فیلسوف و به خاصه افلاطون را با الهیات وحدانی انطباق داده و فرمی از عقل گرایی ویژه را در تاریخ فلسفه ی اسلامی پایه گذاری کند. کتاب «فارابی، روشنگر بی چراغ/ بررسی انتقادی جنبش عقل گرایی در تاریخ فلسفه ی اسلامی» نوشته ی «کیوان خسروی» با نگاه به درون بهترین دوران فلسفه ی اسلامی و به خاصه اندیشه های فارابی، این فیلسوف، ریاضی دان، پزشک و موسیقیدان بزرگ همه ی دوران ها، قصد دارد با نگاهی نقادانه و تیز، جنبش های بزرگ فلسفی و به طور ویژه جنبش عقل گرایی را در تاریخ فلسفه ی اسلامی بررسی کرده و راهی نو برابر علاقه مندان این حوزه باز کند. «کیوان خسروی» نویسنده ی کتاب سعی کرده است به عکس فارابی که با تأسی از افلاطون هرآنچه را حق می دانست در لفافه ای از ابهام و پیچیدگی بیان می کرد، با مداقه و ریز بینی از بسیاری از نوشته ها و ایده های فارابی رمزگشایی کرده و از دل آن به فهمی انتقادی از مسیر فلسفه ی اسلامی دست یابد. این پژوهش آغاز راهی ست که می تواند تا مرزهای نامتصور بسیاری ادامه یابد، همان طور که نویسنده نیز در بخشی از دیباچه ی کتاب «فارابی، روشنگر بی چراغ» به این موضوع این چنین اشاره می کند: «تمام آن چه در این مقدمه گفته آمد، اگر به محک جزئیات تاریخ ایران نخورد، هیچ ارزش فلسفی ای ندارد. پس بر آن شدیم تا پژوهشی دامنه دار را در این ارتباط به سرانجام برسانیم بی آن که بدانیم مرز این «سرانجام» کجاست.»
کتاب فارابی، روشنگر بی چراغ
مانیاهنر