اشتباهی بزرگ تر از این وجود ندارد که تصور کنیم خوشبختی آدمی در واقعیت و در نفس امور است؛ نه، خوشبختی در تصوری است که ما از این امور داریم…
شاید آن چه من می گویم در نظر شما هم چون مطایبات جلوه کند؛ واقعا جای تعجب نیست، زیرا در میان خود حکیمان علوم الهی آنان که به واقع از روشن بینی بهره ورند از این نوع بازی های پوچ با الفاظ و کلمات احساس نفرت می کنند و همکاران خود را جلف و سخیف می نامند. … با این حال، برخی دیگر از ایشان چنان از خود راضی هستند که به کار خود مفتخرند و چون شب و روز با این مهملات دل انگیز مشغول اند اصلا فرصت آن ندارند که گاهی به کتاب مقدس و رسائل سن پل نظری بیندازند
بالاخره توجه خاص خطیبان به دیوانگی از این جا معلوم می شود که هنگام گفت وگو از چیزی که با هیچ دلیلی رد آن ممکن نیست سعی می کنند با قهقه ی خنده ای از اهمیت آن بکاهند؛ گویی خوب می دانند که دیوانگی از این امتیاز برخوردار است که می تواند با شوخی های هنرمندانه خنده را تحریک کند
