«تراژدی قیصر» یا تراژدی جولیوس سزار (عنوان اول Folio: تراژدی Ivlivs Cæsar) یک نمایشنامه تاریخی و تراژدی بزرگ ویلیام شکسپیر است که برای اولین بار در سال 1599 اجرا شد.
بروتوس به توطئه ای به رهبری کاسیوس برای قتل ژولیوس سزار پیوسته است. آنتونی خصومت علیه توطئه گران را برمی انگیزد. رم درگیر جنگ داخلی می شود.
این نمایش با یک جشن آغاز می شود و در آن مردم عوام رم جشن بازگشت پیروزمندانه جولیوس سزار را از شکست دادن پسران رقیب نظامی خود ، پومپی ، برگزار می کنند. تریبون ها ، به مردم برای تغییر وفاداری خود از پمپیوس به سزار ، توهین می کنند ، سعی می کنند جشن ها را خاتمه دهند و عوام ، که توهین ها را برمی گردانند ، از بین ببرند. در جشن لوپرکال ، سزار رژه پیروزی برگزار می کند و یک فالگیر به او هشدار می دهد که "مواظب مواضع مارس باشید" ، که او آن را نادیده می گیرد. در همین حال ، کاسیوس تلاش می کند تا بروتوس را متقاعد کند تا به توطئه خود برای کشتن سزار بپیوندد. اگرچه بروتوس که دوست صمیمی سزار است ، در کشتن او مردد است ، اما او موافق است که سزار از قدرت خود سو استفاده می کند. آنها سپس از کاسکا می شنوند که مارک آنتونی سه بار تاج رم را به سزار پیشنهاد داده است. کاسکا به آنها می گوید هر بار سزار با بی میلی بیشتر از آن امتناع ورزیده است. او امیدوار است که جمعیت تماشاگر اصرار کنند که او تاج را بپذیرد...
قیصر هشدار پیشگو را نمی خواند، و در عمارت سنا در زیر نگاه مضطرب توطئه گران بر کرسی خویش می نشیند. متلوس سیمبر در برابر قیصر زانو می زند و درخواست نامه یی را به او تقدیم می کند که قیصر به این درخواست نیز توجهی نمی کند. سیمبر از دیگران یاری می خواهد، و یاری خواستن نشانه یی ست میان توطئه گران برای دشنه زدن به قیصر. توطئه گران از چند جهت به قیصر حمله می کنند، از پیش و پس به او ضربه های مهلک می زنند، قیصر را به زمین می اندازند و می کشند. بروتوس ابتکار عمل را به دست می گیرد. تربونیوس گزارش می دهد که مارک انتونی گریخته است.
بازیگری و بازی نویسی را در آن گروه و با سفر به شهرستان ها و روستاها و سرانجام به لندن فراگرفته است. تماشاخانه های لندن در سال های ۱۵۹۳ و ۹۴ به دلیل همه گیری طاعون بسته شد. در آن سال ها شکسپیر به حرفه ی سرایش اشعار روی آورد و دو کتاب شعر منتشر کرد به نام های ونوس و ادونیس و تجاوز به لوکرس، که این دو را می توان تنها آثاری از شکسپیر دانست که خود وی مستقیما در چاپ و انتشارشان دخالت داشته است. هر دو کتاب تقدیم شده اند به هنری رایوث لی ارل سات همپتون (۲۲)، این اشراف زاده ده سالی از شکسپیر جوان تر بود و شکسپیر به جز او آثارش را به کسی دیگر تقدیم نکرده است. این اشراف زاده ی صاحب نام شاید همان کسی باشد که شکسپیر در عاشقانه هایش پیوسته از زیبایی مردانه ی او یاد می کند. پس از طاعون بزرگ (۲۳) درهای تماشاخانه ها را از نو می گشایند و بنگاهی نمایشی به نام مردان چمبرلین (۲۴) تاسیس می شود. شکسپیر در این بنگاه شریک است و تا پایان دوران حرفه یی اش در این موسسه بازی می نویسد، به روی صحنه می رود
در این مطلب قصد داریم به تعدادی از کتاب های کلاسیک کوتاه بپردازیم که انتخاب هایی عالی برای ورود به جهان آثار کلاسیک به شمار می آیند.
نمایشنامه های انتخاب شده در این مطلب، بهترین ها برای ورود به این دنیا هستند
در این مطلب به تعدادی از برجسته ترین نویسندگان بریتانیایی می پردازیم که آثارشان، جایگاهی ماندگار را در هنر ادبیات برای آن ها به ارمغان آورده است.
در اوایل قرن بیستم و در اغلب کشورهای اروپایی، تمایزی میان نمایش های ساده و خیابانی با آثار جدی تر به وجود آمد.
دو نیرو در دنیا وجود دارد؛ یکی شمشیر است و دیگری قلم. نیروی سومی نیز هست که از آن دو قدرتمندتر است: نیروی زنان.
جدا از استعداد عیان شکسپیر در نثر، چه خصوصیتی در آثار او وجود دارد که آن ها را در کلاس های درس، روی صحنه، در فیلم ها، و در قلب و ذهن مردم زنده نگه می دارد؟
محققین بیش از 1700 رمان را بررسی کرده اند و در نتیجه ی این تحقیق شش نوع داستان مشخص شده اند – ولی آیا آن ها داستان های دوست داشتنی ما را هم شامل می شوند؟
ترجمه پازارگادی هم قابل قبوله.
چقدر راحت مردم با یه سخنرانی یه سخنور توانا گول میخورن و نظرشونو تغییر میدن، یه تراژدی تلخ تاریخی از شکسپیر. ترجمه خوب خانوم شادمان، از کارای فوق العاده شکسپیر.
از ترجمه تهامی :به پاس مهری که قیصر به من داشت بر او میگریم . بهر اینکه کامروا بود بس شادم ، چون دلاوری یکتا بود میستایمش . اما چون فزون خواه (دیکتاتور)بود کشتمش پس اشک است برای محبتش،شادی برای کامرواییش،ستایش برای دلاوریش و مرگ برای فزون خواهی اش
ترجمه تهامی خوبه
مترجمان آثار شکسپیر مانند تهامی، فرزاد، به آذین ، آشوری لحن فاخر اثر را در ترجمه لحاظ کرده اند ولی سایرین نه
نشر نگاه خوب بود، توضیحات خوبی هم در مقدمه و موخره داشت