کتاب زندگی روزمره در دوره طاعون

مرگ سیاهی که موضوع این کتاب است، سه قرن دنیای مسلمانان و مسیحیان را در هم کوبید. این همه‏گیری در اواخر قرن هفدهم از اروپا رخت بربست و در افریقای شمالی و خاور نزدیک تا قرن نوزدهم جا خوش کرده بود. در بخش عمده‏ای از این دوره، هر منطقه‏ای حدود یک دهه جنبه‏های وحشتناک طاعون را تجربه کرد. همه‏گیری‏ها معمولا در بهار پدید می‏آمدند، در تابستان شیوع می‏یافتند و در پاییز و زمستان رو به افول می‏گذاشتند و شاید دوباره، خفیف تر، در بهار بعدی ظاهر می‏شدند. با این وصف، گاهی می‏توانستند یک منطقه را تا چندین سال محاصره کنند. هیچ نسلی از این بیماری در امان نبود و کسانی که دچار بیماری نمی‏شدند یا از لطمات آن جان به در می‏بردند، که خیلی‏ها این‏طور بودند، به مصیبت دوستان و عزیزان محنت‏زده گرفتار می‏آمدند. از این گذشته، در روزگار طاعون، همه به‏ناچار متحمل دردسرهایی می‏شدند؛ از محدودیت‏های قانونی گرفته تا فروپاشی اقتصاد محلی، از بو و سروصدای وحشتناک بیماران و افراد درحال مرگی که خیابان‏ها را به هم می‏ریختند تا ترس ملموس از اینکه شاید قربانیان بعدی خودشان باشند.