کتاب هاوس و فلسفه

هاوس و سقراط، دو بیمار با علائم مشابه. دوستان صمیمی هاوس او را بی ادب، متکبر و تهاجمی توصیف می کنند. هاوس هرگز شانس نکوهش طعنه آمیز دیگران را از دست نمی دهد. او از پذیرفتن هرگونه وظیفه اداری یا کلینیکی سر باز می زند. ذهن هوشیار هاوس او را به متخصصی برجسته در زمینه تشخیص بیماری تبدیل کرده است. با وجود این، او کماکان زحمت جمع آوری نتایج رونده های بیمارانش و شرح آن ها را در قالب مقاله برای درج در مجلات علمی به خود نمی دهد؛ «نوچه هایش» (فورمن، کمرون و چیس) این کار را برایش انجام می دهند.

تنها کسی که می تواند بعضی وقتها هاوس را مهار کند، کادی، گیس سفید پزشکی و مدیر بیمارستان است. با وجود اعتراف کادی به این موضوع که هاوس بهترین پزشک او است، گاهی وسواس هاوس در پرونده بیماران به کابوسی پرخرج تبدیل می شود. هاوس موقع انجام دادن وظایف اجبای درمانگاه پنهان می شود. درمان های نامتعارف و گاه کاملا غیرمجاز او به بروز مشکلات مالی و طرح دعوی در دادگاه منجر می شود، امتناع هاوس از تایید داروی جدید برای بیمارستان به قیمت صد میلیون دلار تمام می شود. او دستگاه ام آر آی بیمارستان را هنگام تلاش برای گرفتن اسکن از جمجمه با گلوله سوراخ سوراخ شده یک جسد (اسکنی که البته کادی آن را ممنوع کرده بود) نابود می کند.

توجه و علاقه هاوس به مردم بیش از توجه و علاقه اش به امور مالی نیست. او وقتی پزشکی مشغول بیمارش است بدون اطلاع وارد اتاق می شود و اختلال ایجاد می کند. یا نیمه شب برای بحث پیرامون پرونده بیمار خودش با پزشکان دیگر تماس می گیرد. با وجود این، به نظرهایشان گوش نمی دهد، تک تک جواب هایشان را با تمسخر رد می کند و از مسخره کردن آن ها در مقابل همکاران و بیمارانشان با بدجنسی تمام لذت می برد.