نظریه ی ما این است: شخص یک عوضی به حساب می آید زمانی که، و تنها زمانی که دائما به خود اجازه می دهد تا از مزیت های ویژه ی اجتماعی در روابط بینافردی بهره مند شود چرا که باوری محکم دارد که این بهره مندی حق اوست و همین باور، او را در برابر اعتراض سایرین مصون می کند.
عوضی ها، حقیقت مسلم زندگی هستند. حقیقتی از زندگی هستند که باید به طریقی با آن ها صلح کنیم اگر می خواهیم با خود زندگی در صلح باشیم.
طبق گفته های روسو، گونه ی سالم عشق به خویشتن، به هیچ وجه به مقایسه ی خود با دیگران نیازی ندارد؛ احساس ارزشمند بودن، لزوما به معنای احساس برتری داشتن نسبت به کسی نیست.