جاسوس اول شخص آخرین اثر سم شپرد ، نمایشنامه نویس برنده ی جایزه ی پولیتزر، کارگردان و بازیگر آمریکایی است. روز های پایانی زندگی مردی که درگیر بیماری ALS است و از زاویه ای دیگر روزگار سپری شده ی خود را مرور می کند. راوی بی نامی که بیماری ارتباط او را با بدنش قطع کرده، اما به طرز دردناکی از اتفاقات پیرامونش آگاه است. و این دست وضعیتی است که نویسنده در روز های پایانی عمرش با آن درگیر بود. شپرد از طریق نوشتن این وضعیت را با نثری زنده و دقیق کاویده، او با نثری جلاخورده و صمیمی از بدنی می گوید که به صاحبش خیانت کرده است.
«واپسین اثر، تکان دهنده و عمیق، آخرین پیام شپرد، پیغام امید است.» ایندیپندنت
بخشهای ۱ و ۲ ترجمه آقایان بارسقیان و رفعتنژاد با متن انگلیسی تطبیق داده شد. نسخه نشر برج کیفیت بهتری دارد. ترجمه آقای بارسقیان بهرغم اینکه لحن را بهتر درآورده است، اما اشکالات زیادی دارد، از ترجمه نکردن بعضی از اصطلاحات به صلاحدید شخصی گرفته تا معادلات نامانوس فارسی برای برخی دیگر قرار دادن مثل "نگاهی پوک". ترجمه آقای رفعتنژاد هم با اینکه به مراتب دقیقتر است اما لحن شپرد را چندان درنیافتهاند، لحنی که در آثار دیگر او از جمله کودک مدفون و غرب حقیقی نیز به چشم میخورد. توصیه میکنم خود متن انگلیسی را مطالعه کنید، سختخوان نیست.