"چالــش ایــن اســت کــه بعضی وقتهــابه نظــر میرســد زندگــی بیشتــر خلاف میــل شــما نــه مطابــق میلتــان پیــش مــیرود. همــه ی مــا ایــن کلیشــه را شــنیدهایم، »شــما قــدرت تصمیم گیــری و کنتــرل زندگیتــان را داریــد و هــر اتفاقــی، خــوب یــا بــد، برایتــان میافتــد، بــه ضــرر شــما نیســت، حکمتــی دارد و بــه شــخصیت شــما شــکل میدهــد«. ایــن ایــده ی خوبیســت، ولــی مطمئنــم افــرادی کــه بــا ورشکســتگی، طلاق یــا بیمــاری جــدی روبــه رو میشــوند، مایلنــد بــا ایــن جملــه مخالفـت کننـد و بگوینـد، »وای نـه. ایـن اتفـاق بــد بــه ضــرر مــن اســت«. ســوال حتمــی کــه بعــد از مواجهــه بــا ســختی میپرســیم، ایــن اســت، »چــرا مــن؟«. ولــی میخواهــم شــما را بــه چالــش بکشــم تــا ســوال بهتــری بپرســید، ســوالی کــه افــراد مســوولیت پذیر و متعهــد از خودشــان میپرســند..."