کتاب وندیداد

ندیداد یا در اصل وی-دیو-داد که از واژهٔ اوستایی وی دئو دات به معنی قوانین بر ضد دیو یا پلیدی است یکی از نسک‌های پنج‌گانهٔ اوستای امروزی است و بیشتر به احکام فقهی (شامل مسائل بهداشتی و آیینی) می‌پردازد. وندیداد، از ریشه‌دارترین و بنیادی‌ترین بن‌مایه‌های اسطوره‌های دینی ایرانی‌ها است. وندیداد شامل ۲۲ فرگرد (فصل) است.

پژوهشگر ایرانی رستم مدی در گفتاری به نام «تحول قانون ایرانی» به معرفی و تحلیل وندیداد پرداخته و گفته این کتاب، تنها متنی است که به قانون جزایی ایران پرداخته و وجود چنین قانونی در ایران کهن، نشان می‌دهد که ایرانیان آن روزگار، چندان از ملاک و معیار تمدن عصر جدید دور نبودند.

مهرداد بهار دربارهٔ اهمیت وندیدات نوشته‌است که این اثر علاوه برداشتن مطالب جغرافیایی و تاریخی (هر چند افسانه‌ای)، دارای مطالب بسیار حقوقی و آیینی نیز است که آن را از نظر جامعه‌شناسی تاریخی و ارتباط فرهنگی و اجتماعی مردم ایران نجد (منطقه کوهستانی عربستان کنونی که در زمان ساسانی، بخشی از ایران باستان بود) با میان رودان و غرب آسیا، شایان اهمیت بسیار می‌سازد.