این کتاب در سده‌ی ششم هجری به وسیله‌ی یکی از دانشمندان عصر سلجوقی به نام "محمد بن علی بن سلیمان راوندی" تدوین گردیده است که در دربار امیران سلجوقی خدمت می‌کرد. کتاب حاضر تالیفی است مشتمل بر مقدمه‌ای در ابتدای کار ترکان سلجوقی و بیان احوال آنان با محمد غزنوی و علت قیام‌شان بر مسعود غزنوی. مطالب کتاب از ابتدای جهانداری رکن الدین ابوطالب طغرل بک محمد بن میکائیل بن سلجوقی (432-455 ه) آغاز گردیده و تا انقراض سلسله‌ی سلجوقیان در عراق بر دست خوارزمشاه تکش بن ایل ارسلان ادامه دارد. روش مولف در نگارش تاریخ چنان است که پس از ذکر القاب و اسم و عناوین هر پادشاه، نخست شمایل و سیمای آن پادشاه و گاهی نیز مدت عمر و سلطنت او را برمی‌نگارد و پس از آن نام وزرا و نزدیکان او را می‌آورد و اخلاق و کردار آنان را توصیف می‌کند. آن‌گاه به ذکر وقایع سلطنت وی می‌پردازد. مولف غالبا در ضمن بیان خویش از آیات و احادیث و امثال و اشعار پارسی و تازی نیز بهره می‌جوید. گویا منبع اصلی راوندی در نگارش کتاب تاریخ‌اش، کتاب سلجوق‌نامه‌ی ظهیری نیشابوری بوده و در واقع کتاب راوندی خلاصه‌ی کتاب نیشابوری است. از فواید کتاب اشتمال آن بر حوادث دوره‌ی طغرل سوم تا پایان کار او و نیز اوضاع عراقی و احوال امرای آن سرزمین پس از تسلط خوارزمیان است. هم‌چنین کتاب مطالبی را در خصوص رجال و شعرای نامی آن عهد مانند علاءالدوله‌ی عربشاه، انوری، اثیر اخسیکتی و دیگران دربردارد. کتاب با مقدمه‌ای از استاد فروزان‌فر همراه است.
کتاب راحه الصدور و آیه السرور در تاریخ آل سلجوق
اساطیر