این کتاب تاریخ مجمل ایران و اسلام از آغاز خلقت انسان تا سال 845 هجری قمری می باشد. جلد اول آن از زمان هبوط آدم تا وقایع سنه 295 هجری قمری، جلد دوم از سنهٔ 296 هجری قمری تا وقایع سنه 771 هجری قمری و جلد سوم آن شامل وقایع از سنهٔ 772 هجری قمری تا سنه 845 هجری می‌باشد.
بسیاری از نگاشته‌های تاریخی این دوره و پس از آن با عبارت‌پردازی و آرایه‌های ادبی فراوان به ضبط وقایع و حوادث پرداخته‌اند. در این میان فصیح، حوادث را در مجمل با کمترین کلمات و به کوتاهترین صورت ممکن در ضمن وقایع هر سال بیان کرده و از آوردن عبارات منشیانه که در متون تاریخی این دوره همچون زبدة التواریخ، مطلع سعدین فراوان به چشم می‌خورد دوری جسته و از به کارگیری صنایع ادبی و لغات مهجور تا حد ممکن ابا داشته است. نثر کتاب در همه جا ساده و موجز و در برخی موارد همراه با ابیات فارسی و عربی است. فصیح با دقت قابل توجه وقایع مربوط به حوادث، وفیات، جنگ‌ها، حوادث ناگوار همچون وبا، طاعون، تولدها، تاریخ نگارش برخی آثار مکتوب، گورستانها، جایها و ... را در اختیار خوانندگان می‌گذارد. فصیح خود در مقدمه در خصوص مجمل چنین می گوید:
و این مجمل مورخان و جمعی را که وقوف بر تاریخ دارند فایدهٔ تمام می‌دهد، چه هر گاه که خواهند که امری از امور یا خبری از اخبار معلوم کنند که در چه زمان و مکان بوده، هر آینه از این مجمل زودتر بر مفصود ظفر یابند.
کتاب مجمل فصیحی (3 جلدی)
اساطیر