کتاب از دیرباز تا همیشه

آن قدیم ندیم ها برف و باران بیشتر می آمد و زمستان ها طولانی تر و سردتر بود و مردم به دنبال سرگرمی بودند تا بهانه ای برای جمع شدن دور هم و ترتیب دادن میهمانی هایی سرگرم کننده و جذاب تر باشد. یکی از این آیین ها که بیشتر در اطراف شهر آباده که خیلی سردتر و برف خیز تر است، رواج داشت، به این قرار بود که مقداری برف را فشرده می کردند و در بین خوراکی (مثل میانه ی کاهو) یا لباس و یا هر چیزی که بتوان بدون ایجاد شک پنهان می کردند و به خانه ی شخص مورد نظر می فرستادند. اگر قاصد می توانست بدون اینکه صاحب خانه متوجه شود تعارفی را تحویل دهد، به محض دور شدن از دسترس می گفت: برفی ما خانه شما/یک مهمانی طلب ما ولی اگر صاحب خانه زودتر متوجه می شد که برف به خانه اش آورده اند. قاصد را می گرفتند و به شوخی می زدند و مهمانی به دوش فرستنده ی برف می افتاد.