این کتاب توسط بانویی اصیل و شیرازی به نگارش درآمده تا بسیاری از سنت ها و آداب کهن این سرزمین را بازگو نماید و تلاشی در راستای حفظ آن صورت داده باشد. خانم چمن ماه در کتاب خود متل ها و قصه های قدیمی، آیین ها، اسامی خوراکی های این خطه، اشعار و سروده های عامیانه، واسونک ها، دلتنگی ها، لالایی ها و باور و نذرهای مردم شیراز را جای داده است.
آن قدیم ندیم ها برف و باران بیشتر می آمد و زمستان ها طولانی تر و سردتر بود و مردم به دنبال سرگرمی بودند تا بهانه ای برای جمع شدن دور هم و ترتیب دادن میهمانی هایی سرگرم کننده و جذاب تر باشد. یکی از این آیین ها که بیشتر در اطراف شهر آباده که خیلی سردتر و برف خیز تر است، رواج داشت، به این قرار بود که مقداری برف را فشرده می کردند و در بین خوراکی (مثل میانه ی کاهو) یا لباس و یا هر چیزی که بتوان بدون ایجاد شک پنهان می کردند و به خانه ی شخص مورد نظر می فرستادند. اگر قاصد می توانست بدون اینکه صاحب خانه متوجه شود تعارفی را تحویل دهد، به محض دور شدن از دسترس می گفت:
برفی ما خانه شما/یک مهمانی طلب ما
ولی اگر صاحب خانه زودتر متوجه می شد که برف به خانه اش آورده اند. قاصد را می گرفتند و به شوخی می زدند و مهمانی به دوش فرستنده ی برف می افتاد.
عنوان