این مجموعه دربردارنده‌ی شماری مقاله درباره‌ی داستان و روایت داستانی‌ست. مسأله‌ی روایت، زمان، و موقف راوی کمابیش در همه‌ی مقالات، البته نه با کیفیت و کمیتی یکسان، مطرح است. روشن است که مولف در همه‌ی مقالات به یک‌گونه نیندیشده است، اما می‌شود در خلال مضامین سیری را تشخیص داد که سرانجام به دریافتی شخصی از روایت و زمان انجامیده است. ضرورت داشت مقدمه‌ای تألیف شود، و تألیف هم شد؛ اما چون تألیف شد، دیگر اطلاق مقدمه بدان منطقی نمی‌نمود. آن‌چه بنا بود مقدمه باشد، خود مقاله‌ای مستقل است: «زمان را نوشتن». منطق ترتیب مقالات ساده است. «گادی و برهمن» اول آمد، چون داستانی کامل را نقل می‌کرد، و این مجموعه درباره‌ی داستان است، شاید حسن مطلعی باشد. مقالات نظرورزانه‌تر را اول آوردیم و مقالات توصیفی‌تر را درپی آنها. مولف، به‌رغم پی‌گیری‌ها، در انتشار شماری از مقالات در مجلات هم‌هنگام تألیف هریک ناکام بوده است. سبب، خوش‌بینانه، درازای مطالب است یحتمل، که از قواره‌ی مجله و روزنامه بیرون می‌زند. سال تألیف هر مقاله در پایان، بخش منابع، ذکر شده است؛ نیز، مشخصات انتشار مقالاتی که پیش‌تر منتشر شده‌اند. نوشتن مقاله یک‌چیز است، مجموع و مدون‌کردن مقالات یک‌چیز. مولف در مجموع و مدون‌کردن این کتاب نقشی نداشته است. ایده‌ی گردآوری و مجموع‌کردن مقالات از آن کامران سلیمانیان مقدم است؛ نیز پی‌گیری و عملی‌کردن انتشار. مولف در بازخوانی مقالات از راهنمایی‌ها و پیشنهادهای ارزنده‌ی او و افشین دشتی بهره برده است. بی‌اغراق، مولف صرفا نوشته است.
کتاب زمان را نوشتن
گوشه
مانی پارسا
