نواک جوکوویچ بر مشکلات فراوانی غلبه کرد تا مقام بالای خود را در تاریخ تنیس به دست آورد. او در صربستان، کشوری که تنیس در آن عملا ناشناخته بود، آموزش دید. درحالی‌که هنگام جنگ کوزوو خانه‌اش در بلگراد محاصره شده بود و تا پایان جنگ با خانواده‌اش در پناهگاه مستقر بودند، در تمرین‌های دشوار خود منضبط بود. با وجود چیرگی بر موانع پیش رو، یک چیز این قهرمان را کم‌وبیش به زمین زد که چیزی نبود جز گندم فراوری‌شده. اگر بازی جوکوویچ را مقابل جو ویلفرد سانگا، در مرحله‌ی یک‌چهارم نهایی اوپن استرالیا، تماشا می‌کردید، احساس می‌کردید چیزی جلو توانایی او را در بازی گرفته است: یک ضربه‌ی اشتباه اینجا؛ خطای زمانی یک‌هزارم ثانیه آنجا؛ قیافه در هم کشیدن هنگام برگرداندن ضربه‌های محکم؛ و گرفتن وقت اضافه‌ی پزشکی در ست چهارم، زمانی که کاملا مشخص بود درد شکم امانش را بریده است. نتیجه چه بود؟ شکست بعد از چند ساعت کشمکش. بازی فینال در اوپن ۲۰۱۲ در استرالیا مقابل رافائل نادال داستانی کاملا متفاوت بود: جوکوویچ آرام، مطمئن و مسلط بر بازی و در یک کلام شاهکار بود. این تحول چگونه ممکن شده بود؟ خیلی ساده. جوکوویچ برای رسیدن به اوج عملکرد ذهنی و جسمانی خود موانعی را از سر راه برداشت و دقیقا عکس آن کاری را انجام داد که توصیه‌ی مکرر متخصصان تغذیه‌ی سنتی‌ست: او «غلات کامل سالم» را از رژیم خود حذف کرد.
کتاب سرویس برای پیروزی
گوشه
نواک جوکوویچ
