اگر به دنیای کنونی بازگردیم پی می بریم که مطالعه تاریخ به صنعت فراگیری در نهادهای آموزش ما تبدیل شده است، نقشی عمده در آموزش جوانان دارد و برای انسان های اندیشمند و متفکر بسیار لذت بخش است. آگاهی از گذشته در زندگی ما مهم جلوه می کند، چه این آگاهی به واسطه تاریخ نگاری ها حاصل شود یا به واسطه آثار هنری، ادبی و معماری، یا از طریق تلویزیون، فیلم یا دیگر رسانه های جمعی. ولی هرچند جایگاه کنونی آگاهی تاریخی ما بسیار رفیع تر از جایگاه آن نزد یونانیان به نظر می رسد، هنوز فلسفه تاریخ نسبتا نادیده گرفته می شود. این واقعیت عجیب به نظر می رسد، زیرا بی گمان این اندازه علاقه به گذشته و معنای آن نمی تواند از عهده طرح مسائل مورد علاقه فیلسوف ( که این کتاب می کوشد طرح کند ) برنیاید. آیا در این حوزه مجالی برای حیرت کردن و در شگفت شدن وجود ندارد، به گونه ای که در علوم تجربی، زبان، ذهن، ریاضیات یا اخلاق وجود دارد؟